μορμολυκεῖον

Ancient Greek

Etymology

From μορμολύκη (mormolúkē) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mor.mo.lyˈci.on/ → /mor.mo.liˈci.on/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mor.mo.lyˈki.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mor.mo.lyˈci.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mor.mo.lyˈci.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mor.mo.liˈci.on/

Noun

μορμολῠκεῖον • (mormolukeîon) n (genitive μορμολῠκείου); second declension

1. bogeyman, hobgoblin

Declension

Second declension of τὸ μορμολῠκεῖον; τοῦ μορμολῠκείου (Koine)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μορμολῠκεῖον tò mormolukeîon	τὼ μορμολῠκείω tṑ mormolukeíō	τᾰ̀ μορμολῠκεῖᾰ tà mormolukeîa
Genitive	τοῦ μορμολῠκείου toû mormolukeíou	τοῖν μορμολῠκείοιν toîn mormolukeíoin	τῶν μορμολῠκείων tôn mormolukeíōn
Dative	τῷ μορμολῠκείῳ tôi mormolukeíōi	τοῖν μορμολῠκείοιν toîn mormolukeíoin	τοῖς μορμολῠκείοις toîs mormolukeíois
Accusative	τὸ μορμολῠκεῖον tò mormolukeîon	τὼ μορμολῠκείω tṑ mormolukeíō	τᾰ̀ μορμολῠκεῖᾰ tà mormolukeîa
Vocative	μορμολῠκεῖον mormolukeîon	μορμολῠκείω mormolukeíō	μορμολῠκεῖᾰ mormolukeîa

References

• “μορμολυκεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μορμολυκεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette