ξυνθήκη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksyn.tʰɛ̌ː.kɛː/ → /ksynˈθi.ci/ → /ksinˈθi.ci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyn.tʰɛ̌ː.kɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksynˈtʰe̝.ke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ksynˈθi.ci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksynˈθi.ci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksinˈθi.ci/

Noun

ξῠνθήκη • (xunthḗkē) f (genitive ξῠνθήκης); first declension

1. Old Attic form of συνθήκη (sunthḗkē, “compounding; convention; coffin”)

Inflection

First declension of ἡ ξῠνθήκη; τῆς ξῠνθήκης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ξῠνθήκη hē xunthḗkē	τὼ ξῠνθήκᾱ tṑ xunthḗkā	αἱ ξῠνθῆκαι hai xunthêkai
Genitive	τῆς ξῠνθήκης tês xunthḗkēs	τοῖν ξῠνθήκαιν toîn xunthḗkain	τῶν ξῠνθηκῶν tôn xunthēkôn
Dative	τῇ ξῠνθήκῃ têi xunthḗkēi	τοῖν ξῠνθήκαιν toîn xunthḗkain	ταῖς ξῠνθήκαις taîs xunthḗkais
Accusative	τὴν ξῠνθήκην tḕn xunthḗkēn	τὼ ξῠνθήκᾱ tṑ xunthḗkā	τᾱ̀ς ξῠνθήκᾱς tā̀s xunthḗkās
Vocative	ξῠνθήκη xunthḗkē	ξῠνθήκᾱ xunthḗkā	ξῠνθῆκαι xunthêkai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.