πανάρχαιος

Greek

Etymology

From παν- (pan-, “very”) +‎ αρχαίος (archaíos, “old”).

Adjective

πανάρχαιος • (panárchaios) m (feminine πανάρχαιη or πανάρχαια, neuter πανάρχαιο)

1. extremely old, very ancient

Declension

Declension of πανάρχαιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πανάρχαιος •	πανάρχαιη • / πανάρχαια •	πανάρχαιο •	πανάρχαιοι •	πανάρχαιες •	πανάρχαια •
genitive	πανάρχαιου •	πανάρχαιης • / πανάρχαιας •	πανάρχαιου •	πανάρχαιων •	πανάρχαιων •	πανάρχαιων •
accusative	πανάρχαιο •	πανάρχαιη • / πανάρχαια •	πανάρχαιο •	πανάρχαιους •	πανάρχαιες •	πανάρχαια •
vocative	πανάρχαιε •	πανάρχαιη • / πανάρχαια •	πανάρχαιο •	πανάρχαιοι •	πανάρχαιες •	πανάρχαια •