παντοκράτορα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pan.to.krá.to.ra/ → /pan.toˈkra.to.ra/ → /pan.doˈkra.to.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pan.to.krá.to.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pan.toˈkra.to.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pan.toˈkra.to.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pan.toˈkra.to.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pan.doˈkra.to.ra/

Noun

παντοκράτορα • (pantokrátora)

1. accusative singular of παντοκράτωρ (pantokrátōr)