παρακείμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.kěː.me.noi̯/ → /pa.raˈci.me.ny/ → /pa.raˈci.me.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.kěː.me.noi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈki.me.ny/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈci.me.ny/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈci.me.ny/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈci.me.ni/

Noun

πᾰρᾰκείμενοι • (parakeímenoi) m

1. nominative/vocative plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκείμενοι • (parakeímenoi)

1. nominative/vocative plural masculine of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /paraˈcimeni/
• Hyphenation: πα‧ρα‧κεί‧με‧νοι
• Homophone: παρακείμενη (parakeímeni)

Noun

παρακείμενοι • (parakeímenoi) m

1. Nominative and vocative plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Participle

παρακείμενοι • (parakeímenoi)

1. Nominative and vocative masculine plural form of παρακείμενος (parakeímenos).