παραμείνῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.měː.nɛːi̯/ → /pa.raˈmi.ni/ → /pa.raˈmi.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.měː.nɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈmi.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈmi.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈmi.ni/

Verb

πᾰρᾰμείνῃ • (parameínēi)

1. third-person singular aorist active subjunctive of παραμένω (paraménō)