πεντηκόντορος

Ancient Greek

Alternative forms

• πεντηκόντερος (pentēkónteros)

Etymology

From πεντήκοντα (pentḗkonta, “fifty”) + the root of ἐρετμόν (eretmón, “oar”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.tɛː.kón.to.ros/ → /pen.tiˈkon.to.ros/ → /pen.diˈkon.do.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tɛː.kón.to.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.te̝ˈkon.to.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.tiˈkon.to.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.tiˈkon.to.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.diˈkon.do.ros/

Noun

πεντηκόντορος • (pentēkóntoros) f (genitive πεντηκοντόρου); second declension

1. penteconter (ship with fifty oars)

Declension

Second declension of ἡ πεντηκόντορος; τῆς πεντηκοντόρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πεντηκόντορος hē pentēkóntoros	τὼ πεντηκοντόρω tṑ pentēkontórō	αἱ πεντηκόντοροι hai pentēkóntoroi
Genitive	τῆς πεντηκοντόρου tês pentēkontórou	τοῖν πεντηκοντόροιν toîn pentēkontóroin	τῶν πεντηκοντόρων tôn pentēkontórōn
Dative	τῇ πεντηκοντόρῳ têi pentēkontórōi	τοῖν πεντηκοντόροιν toîn pentēkontóroin	ταῖς πεντηκοντόροις taîs pentēkontórois
Accusative	τὴν πεντηκόντορον tḕn pentēkóntoron	τὼ πεντηκοντόρω tṑ pentēkontórō	τᾱ̀ς πεντηκοντόρους tā̀s pentēkontórous
Vocative	πεντηκόντορε pentēkóntore	πεντηκοντόρω pentēkontórō	πεντηκόντοροι pentēkóntoroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: penteconter

Further reading

• πεντηκόντορος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πεντηκόντορος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press