πολιορκούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.li.or.kǔː.me.nos/ → /po.li.orˈku.me.nos/ → /po.li.orˈku.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.li.or.kǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.li.orˈku.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.li.orˈku.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.li.orˈku.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.orˈku.me.nos/

Participle

πολῐορκούμενος • (poliorkoúmenos) m (feminine πολῐορκουμένη, neuter πολῐορκούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of πολιορκέω (poliorkéō)

Declension

First and second declension of πολῐορκούμενος; πολῐορκουμένη; πολῐορκούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πολῐορκούμενος poliorkoúmenos	πολῐορκουμένη poliorkouménē	πολῐορκούμενον poliorkoúmenon		πολῐορκουμένω poliorkouménō	πολῐορκουμένᾱ poliorkouménā	πολῐορκουμένω poliorkouménō		πολῐορκούμενοι poliorkoúmenoi	πολῐορκούμεναι poliorkoúmenai	πολῐορκούμενᾰ poliorkoúmena
Genitive		πολῐορκουμένου poliorkouménou	πολῐορκουμένης poliorkouménēs	πολῐορκουμένου poliorkouménou		πολῐορκουμένοιν poliorkouménoin	πολῐορκουμέναιν poliorkouménain	πολῐορκουμένοιν poliorkouménoin		πολῐορκουμένων poliorkouménōn	πολῐορκουμένων poliorkouménōn	πολῐορκουμένων poliorkouménōn
Dative		πολῐορκουμένῳ poliorkouménōi	πολῐορκουμένῃ poliorkouménēi	πολῐορκουμένῳ poliorkouménōi		πολῐορκουμένοιν poliorkouménoin	πολῐορκουμέναιν poliorkouménain	πολῐορκουμένοιν poliorkouménoin		πολῐορκουμένοις poliorkouménois	πολῐορκουμέναις poliorkouménais	πολῐορκουμένοις poliorkouménois
Accusative		πολῐορκούμενον poliorkoúmenon	πολῐορκουμένην poliorkouménēn	πολῐορκούμενον poliorkoúmenon		πολῐορκουμένω poliorkouménō	πολῐορκουμένᾱ poliorkouménā	πολῐορκουμένω poliorkouménō		πολῐορκουμένους poliorkouménous	πολῐορκουμένᾱς poliorkouménās	πολῐορκούμενᾰ poliorkoúmena
Vocative		πολῐορκούμενε poliorkoúmene	πολῐορκουμένη poliorkouménē	πολῐορκούμενον poliorkoúmenon		πολῐορκουμένω poliorkouménō	πολῐορκουμένᾱ poliorkouménā	πολῐορκουμένω poliorkouménō		πολῐορκούμενοι poliorkoúmenoi	πολῐορκούμεναι poliorkoúmenai	πολῐορκούμενᾰ poliorkoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πολῐορκουμένως poliorkouménōs				πολῐορκουμενώτερος poliorkoumenṓteros				πολῐορκουμενώτᾰτος poliorkoumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.