ποντοπόροιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pon.to.pó.roi̯.o/ → /pon.toˈpo.ry.o/ → /pon.doˈpo.ri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pon.to.pó.roi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pon.toˈpo.ry.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pon.doˈpo.ri.o/

Adjective

ποντοπόροιο • (pontopóroio)

1. masculine/feminine/neuter genitive singular of ποντοπόρος (pontopóros)