πο-πό

Greek

Alternative forms

• πό-πο (pó-po), πόπο (pópo), ποπό (popó), πωπώ (popó), ποποπό (popopó)

Etymology

Uncertain. Probably from Ancient Greek interjection πόποι (pópoi)! (onomatopoeia).

Pronunciation

• IPA^(key): /poˈpo/

  alternative variations: /ˈpoooo ˈpooo/, /po poˈpo/, etc.

Interjection

πο-πό • (po-pó)

1. (colloquial) frequently with repetition of the syllable πο (po, “po”) in a variety of intonations
   1. (surprise, admiration): wow!

      Πό πο-πό! Τι κορίτσαρος είν’ αυτός!

      Pó po-pó! Ti korítsaros eín’ aftós!

      Wow! What a hot girl she is!

   2. (discontent, rejection, disgust): yikes!

      Πο-πό! Βρωμάει η αποχέτευση!

      Po-pó! Vromáei i apochétefsi!

      Yikes! The sewage stinks.

   3. (sorrow): oh dear! oh no!

      Ποοοο-πόο! Έπαθε έμφραγμα, σαράντα ετών!

      Poooo-póo! Épathe émfragma, saránta etón!

      Oh dear! He had a heart attack, at age forty!

Synonyms

• βάι βάι (vái vái)