προαγορεύων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.a.ɡo.rěu̯.ɔːn/ → /pro.a.ɣoˈre.βon/ → /pro.a.ɣoˈre.von/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.a.ɡo.rěu̯.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.a.ɡoˈre.won/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.βon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.von/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.a.ɣoˈre.von/

Participle

προᾰγορεύων • (proagoreúōn) m (feminine προᾰγορεύουσᾰ, neuter προᾰγορεῦον); first/third declension

1. present active participle of προαγορεύω (proagoreúō)

Declension

First and third declension of προᾰγορεύων; προᾰγορεύουσᾰ; προᾰγορεῦον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προᾰγορεύων proagoreúōn	προᾰγορεύουσᾰ proagoreúousa	προᾰγορεῦον proagoreûon		προᾰγορεύοντε proagoreúonte	προᾰγορευούσᾱ proagoreuoúsā	προᾰγορεύοντε proagoreúonte		προᾰγορεύοντες proagoreúontes	προᾰγορεύουσαι proagoreúousai	προᾰγορεύοντᾰ proagoreúonta
Genitive		προᾰγορεύοντος proagoreúontos	προᾰγορευούσης proagoreuoúsēs	προᾰγορεύοντος proagoreúontos		προᾰγορευόντοιν proagoreuóntoin	προᾰγορευούσαιν proagoreuoúsain	προᾰγορευόντοιν proagoreuóntoin		προᾰγορευόντων proagoreuóntōn	προᾰγορευουσῶν proagoreuousôn	προᾰγορευόντων proagoreuóntōn
Dative		προᾰγορεύοντῐ proagoreúonti	προᾰγορευούσῃ proagoreuoúsēi	προᾰγορεύοντῐ proagoreúonti		προᾰγορευόντοιν proagoreuóntoin	προᾰγορευούσαιν proagoreuoúsain	προᾰγορευόντοιν proagoreuóntoin		προᾰγορεύουσῐ / προᾰγορεύουσῐν proagoreúousi(n)	προᾰγορευούσαις proagoreuoúsais	προᾰγορεύουσῐ / προᾰγορεύουσῐν proagoreúousi(n)
Accusative		προᾰγορεύοντᾰ proagoreúonta	προᾰγορεύουσᾰν proagoreúousan	προᾰγορεῦον proagoreûon		προᾰγορεύοντε proagoreúonte	προᾰγορευούσᾱ proagoreuoúsā	προᾰγορεύοντε proagoreúonte		προᾰγορεύοντᾰς proagoreúontas	προᾰγορευούσᾱς proagoreuoúsās	προᾰγορεύοντᾰ proagoreúonta
Vocative		προᾰγορεύων proagoreúōn	προᾰγορεύουσᾰ proagoreúousa	προᾰγορεῦον proagoreûon		προᾰγορεύοντε proagoreúonte	προᾰγορευούσᾱ proagoreuoúsā	προᾰγορεύοντε proagoreúonte		προᾰγορεύοντες proagoreúontes	προᾰγορεύουσαι proagoreúousai	προᾰγορεύοντᾰ proagoreúonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προᾰγορευόντως proagoreuóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.