προγεγενημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/ → /pro.ʝe.ʝe.niˈme.nos/ → /pro.ʝe.ʝe.niˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.nos/

Participle

προγεγενημένος • (progegenēménos) m (feminine προγεγενημένη, neuter προγεγενημένον); first/second declension

1. perfect middle participle of προγίγνομαι (progígnomai)

Declension

First and second declension of προγεγενημένος; προγεγενημένη; προγεγενημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προγεγενημένος progegenēménos	προγεγενημένη progegenēménē	προγεγενημένον progegenēménon		προγεγενημένω progegenēménō	προγεγενημένᾱ progegenēménā	προγεγενημένω progegenēménō		προγεγενημένοι progegenēménoi	προγεγενημέναι progegenēménai	προγεγενημένᾰ progegenēména
Genitive		προγεγενημένου progegenēménou	προγεγενημένης progegenēménēs	προγεγενημένου progegenēménou		προγεγενημένοιν progegenēménoin	προγεγενημέναιν progegenēménain	προγεγενημένοιν progegenēménoin		προγεγενημένων progegenēménōn	προγεγενημένων progegenēménōn	προγεγενημένων progegenēménōn
Dative		προγεγενημένῳ progegenēménōi	προγεγενημένῃ progegenēménēi	προγεγενημένῳ progegenēménōi		προγεγενημένοιν progegenēménoin	προγεγενημέναιν progegenēménain	προγεγενημένοιν progegenēménoin		προγεγενημένοις progegenēménois	προγεγενημέναις progegenēménais	προγεγενημένοις progegenēménois
Accusative		προγεγενημένον progegenēménon	προγεγενημένην progegenēménēn	προγεγενημένον progegenēménon		προγεγενημένω progegenēménō	προγεγενημένᾱ progegenēménā	προγεγενημένω progegenēménō		προγεγενημένους progegenēménous	προγεγενημένᾱς progegenēménās	προγεγενημένᾰ progegenēména
Vocative		προγεγενημένε progegenēméne	προγεγενημένη progegenēménē	προγεγενημένον progegenēménon		προγεγενημένω progegenēménō	προγεγενημένᾱ progegenēménā	προγεγενημένω progegenēménō		προγεγενημένοι progegenēménoi	προγεγενημέναι progegenēménai	προγεγενημένᾰ progegenēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προγεγενημένως progegenēménōs				προγεγενημενώτερος progegenēmenṓteros				προγεγενημενώτᾰτος progegenēmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.