συγκειμένω

See also: συγκειμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔː/ → /syɲ.ɟiˈme.no/ → /siɲ.ɟiˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.no/

Participle

συγκειμένω • (sunkeiménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of συγκείμενος (sunkeímenos)