τετριμμένε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.ne/ → /te.trimˈme.ne/ → /te.triˈme.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.ne/

Participle

τετρῐμμένε • (tetrimméne)

1. vocative singular masculine of τετρῐμμένος (tetrimménos)

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.triˈme.ne/
• Hyphenation: τε‧τριμ‧μέ‧νε
• Homophone: τετριμμέναι (tetrimménai)

Participle

1. Vocative masculine singular form of τετριμμένος (tetrimménos).