φανερωτέραν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰa.ne.rɔː.té.raːn/ → /ɸa.ne.roˈte.ran/ → /fa.ne.roˈte.ran/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰa.ne.rɔː.té.raːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰa.ne.roˈte.ran/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸa.ne.roˈte.ran/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fa.ne.roˈte.ran/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fa.ne.roˈte.ran/

Adjective

φᾰνερωτέρᾱν • (phanerōtérān)

1. feminine accusative singular of φανερώτερος (phanerṓteros)