клюнъ
Jump to navigation
Jump to search
Old East Slavic[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Proto-Slavic *kľunъ, from *kľunǫti.
Pronunciation[edit]
- (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈklʲunʊ/
- (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈklʲunʊ/
- (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈklʲun/
- Hyphenation: клю́‧нъ
Noun[edit]
клюнъ (kljunŭ) m
Declension[edit]
Declension of клюнъ (hard o-stem)
Singular | Dual | Plural | |
---|---|---|---|
Nominative | клюнъ kljunŭ |
клюна kljuna |
клюни kljuni |
Genitive | клюна kljuna |
клюну kljunu |
клюнъ kljunŭ |
Dative | клюну kljunu |
клюнома kljunoma |
клюномъ kljunomŭ |
Accusative | клюнъ kljunŭ |
клюна kljuna |
клюнꙑ kljuny |
Instrumental | клюнъмь kljunŭmĭ |
клюнома kljunoma |
клюнꙑ kljuny |
Locative | клюнѣ kljuně |
клюну kljunu |
клюнѣхъ kljuněxŭ |
Vocative | клюне kljune |
клюна kljuna |
клюни kljuni |
Descendants[edit]
- ⇒ Belarusian: клю́нка (kljúnka) (dialectal)
- Russian: клюн (kljun) (dialectal)
- Ukrainian: клюн (kljun) (dialectal)
References[edit]
- Sreznevsky, Izmail I. (1893) “клюнъ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volumes 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 1230