Նարիման

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Persian نریمان (narimân).

Pronunciation

[edit]

Proper noun

[edit]

Նարիման (Nariman)

  1. a male given name, Nariman

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative Նարիման (Nariman) Նարիմաններ (Narimanner)
dative Նարիմանի (Narimani) Նարիմանների (Narimanneri)
ablative Նարիմանից (Narimanicʻ) Նարիմաններից (Narimannericʻ)
instrumental Նարիմանով (Narimanov) Նարիմաններով (Narimannerov)
locative
definite forms
nominative Նարիմանը/Նարիմանն (Narimanə/Narimann) Նարիմանները/Նարիմաններն (Narimannerə/Narimannern)
dative Նարիմանին (Narimanin) Նարիմաններին (Narimannerin)
1st person possessive forms (my)
nominative Նարիմանս (Narimans) Նարիմաններս (Narimanners)
dative Նարիմանիս (Narimanis) Նարիմաններիս (Narimanneris)
ablative Նարիմանիցս (Narimanicʻs) Նարիմաններիցս (Narimannericʻs)
instrumental Նարիմանովս (Narimanovs) Նարիմաններովս (Narimannerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative Նարիմանդ (Narimand) Նարիմաններդ (Narimannerd)
dative Նարիմանիդ (Narimanid) Նարիմաններիդ (Narimannerid)
ablative Նարիմանիցդ (Narimanicʻd) Նարիմաններիցդ (Narimannericʻd)
instrumental Նարիմանովդ (Narimanovd) Նարիմաններովդ (Narimannerovd)
locative

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  • Ačaṙyan, Hračʻya (1942–1962) “Նարիման”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (in Armenian), Yerevan: University Press