առաջնորդ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian առաջնորդ (aṙaǰnord).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

առաջնորդ (aṙaǰnord)

  1. leader, chief

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative առաջնորդ (aṙaǰnord) առաջնորդներ (aṙaǰnordner)
dative առաջնորդի (aṙaǰnordi) առաջնորդների (aṙaǰnordneri)
ablative առաջնորդից (aṙaǰnordicʻ) առաջնորդներից (aṙaǰnordnericʻ)
instrumental առաջնորդով (aṙaǰnordov) առաջնորդներով (aṙaǰnordnerov)
locative
definite forms
nominative առաջնորդը/առաջնորդն (aṙaǰnordə/aṙaǰnordn) առաջնորդները/առաջնորդներն (aṙaǰnordnerə/aṙaǰnordnern)
dative առաջնորդին (aṙaǰnordin) առաջնորդներին (aṙaǰnordnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative առաջնորդս (aṙaǰnords) առաջնորդներս (aṙaǰnordners)
dative առաջնորդիս (aṙaǰnordis) առաջնորդներիս (aṙaǰnordneris)
ablative առաջնորդիցս (aṙaǰnordicʻs) առաջնորդներիցս (aṙaǰnordnericʻs)
instrumental առաջնորդովս (aṙaǰnordovs) առաջնորդներովս (aṙaǰnordnerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative առաջնորդդ (aṙaǰnordd) առաջնորդներդ (aṙaǰnordnerd)
dative առաջնորդիդ (aṙaǰnordid) առաջնորդներիդ (aṙaǰnordnerid)
ablative առաջնորդիցդ (aṙaǰnordicʻd) առաջնորդներիցդ (aṙaǰnordnericʻd)
instrumental առաջնորդովդ (aṙaǰnordovd) առաջնորդներովդ (aṙaǰnordnerovd)
locative
[edit]