լռեմ

Old Armenian

Etymology

From լուռ (luṙ).

Verb

լռեմ • (lṙem)  (aorist indicative լռեցի)

1. (intransitive) to hold one's tongue, to remain silent, to be silent; to keep silence, to cease to speak, to hold one's peace
2. (intransitive) to cease, to be at rest, to repose, to rest; to be out of work
3. (transitive) not to mention, to say nothing of, to suppress, to pass over in silence

Conjugation

active

infinitive		լռել (lṙel)		participle	լռեցեալ, լռեալ (lṙecʻeal, lṙeal)
causative		լռեցուցանեմ (lṙecʻucʻanem)		aorist stem	լռեց- (lṙecʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լռեմ (lṙem)	լռես (lṙes)	լռէ (lṙē)	լռեմք (lṙemkʻ)	լռէք (lṙēkʻ)	լռեն (lṙen)
	imperfect	լռէի, լռեի* (lṙēi, lṙei*)	լռէիր, լռեիր* (lṙēir, lṙeir*)	լռէր (lṙēr)	լռէաք, լռեաք* (lṙēakʻ, lṙeakʻ*)	լռէիք, լռեիք* (lṙēikʻ, lṙeikʻ*)	լռէին, լռեին* (lṙēin, lṙein*)
	aorist	լռեցի (lṙecʻi)	լռեցեր (lṙecʻer)	լռեաց (lṙeacʻ)	լռեցաք (lṙecʻakʻ)	լռեցէք, լռեցիք (lṙecʻēkʻ, lṙecʻikʻ)	լռեցին (lṙecʻin)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լռիցեմ (lṙicʻem)	լռիցես (lṙicʻes)	լռիցէ (lṙicʻē)	լռիցեմք (lṙicʻemkʻ)	լռիցէք (lṙicʻēkʻ)	լռիցեն (lṙicʻen)
	aorist	լռեցից (lṙecʻicʻ)	լռեսցես (lṙescʻes)	լռեսցէ (lṙescʻē)	լռեսցուք (lṙescʻukʻ)	լռեսջիք (lṙesǰikʻ)	լռեսցեն (lṙescʻen)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	լռեա՛ (lṙeá)	—	—	լռեցէ՛ք (lṙecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	լռեսջի՛ր (lṙesǰír)	—	—	լռեսջի՛ք (lṙesǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ լռեր (mí lṙer)	—	—	մի՛ լռէք (mí lṙēkʻ)	—
*rare

Descendants

• Armenian: լռել (lṙel)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “լռեմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy