կտրուկ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

կտրել (ktrel) +‎ -ուկ (-uk)

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

կտրուկ (ktruk) (superlative ամենակտրուկ)

  1. sharp, abrupt, drastic

Declension

[edit]
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
singular plural
nominative կտրուկ (ktruk) կտրուկներ (ktrukner)
dative կտրուկի (ktruki) կտրուկների (ktrukneri)
ablative կտրուկից (ktrukicʻ) կտրուկներից (ktruknericʻ)
instrumental կտրուկով (ktrukov) կտրուկներով (ktruknerov)
locative կտրուկում (ktrukum) կտրուկներում (ktruknerum)
definite forms
nominative կտրուկը/կտրուկն (ktrukə/ktrukn) կտրուկները/կտրուկներն (ktruknerə/ktruknern)
dative կտրուկին (ktrukin) կտրուկներին (ktruknerin)
1st person possessive forms (my)
nominative կտրուկս (ktruks) կտրուկներս (ktrukners)
dative կտրուկիս (ktrukis) կտրուկներիս (ktrukneris)
ablative կտրուկիցս (ktrukicʻs) կտրուկներիցս (ktruknericʻs)
instrumental կտրուկովս (ktrukovs) կտրուկներովս (ktruknerovs)
locative կտրուկումս (ktrukums) կտրուկներումս (ktruknerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կտրուկդ (ktrukd) կտրուկներդ (ktruknerd)
dative կտրուկիդ (ktrukid) կտրուկներիդ (ktruknerid)
ablative կտրուկիցդ (ktrukicʻd) կտրուկներիցդ (ktruknericʻd)
instrumental կտրուկովդ (ktrukovd) կտրուկներովդ (ktruknerovd)
locative կտրուկումդ (ktrukumd) կտրուկներումդ (ktruknerumd)

Adverb

[edit]

կտրուկ (ktruk)

  1. sharply, abruptly