հագանիմ
Old Armenian
Etymology
From հ- (h-) + ագանիմ (aganim).
Verb
հագանիմ • (haganim) (aorist indicative հագայ)
- (post-Classical) Alternative form of ագանիմ (aganim)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | հագանել, հագանիլ* (haganel, haganil*) | participle | հագեալ (hageal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | հագուցանեմ (hagucʻanem) | aorist stem | հագ- (hag-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հագանիմ (haganim) | հագանիս (haganis) | հագանի (hagani) | հագանիմք (haganimkʻ) | հագանիք (haganikʻ) | հագանին (haganin) | |
| imperfect | հագանէի (haganēi) | հագանէիր (haganēir) | հագանէր, հագանիւր (haganēr, haganiwr) | հագանէաք (haganēakʻ) | հագանէիք (haganēikʻ) | հագանէին (haganēin) | |
| aorist | հագայ (hagay) | հագար (hagar) | հագաւ (hagaw) | հագաք (hagakʻ) | հագայք (hagaykʻ) | հագան (hagan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հագանիցիմ (haganicʻim) | հագանիցիս (haganicʻis) | հագանիցի (haganicʻi) | հագանիցիմք (haganicʻimkʻ) | հագանիցիք (haganicʻikʻ) | հագանիցին (haganicʻin) | |
| aorist | հագայց (hagaycʻ) | հագցիս (hagcʻis) | հագցի (hagcʻi) | հագցուք (hagcʻukʻ) | հագջիք (hagǰikʻ) | հագցին (hagcʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | հագի՛ր (hagír) | — | — | հագարո՛ւք (hagarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | հագջի՛ր (hagǰír) | — | — | հագջի՛ք (hagǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ հագանիր (mí haganir) | — | — | մի՛ հագանիք (mí haganikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||