استيفاء
Arabic
Noun
اِسْتِيفَاء • (istīfāʔ) m
- verbal noun of اِسْتَوْفَى (istawfā) (form X)
Declension
Declension of noun اِسْتِيفَاء (istīfāʔ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِسْتِيفَاء istīfāʔ |
الِاسْتِيفَاء al-istīfāʔ |
اِسْتِيفَاء istīfāʔ |
Nominative | اِسْتِيفَاءٌ istīfāʔun |
الِاسْتِيفَاءُ al-istīfāʔu |
اِسْتِيفَاءُ istīfāʔu |
Accusative | اِسْتِيفَاءً istīfāʔan |
الِاسْتِيفَاءَ al-istīfāʔa |
اِسْتِيفَاءَ istīfāʔa |
Genitive | اِسْتِيفَاءٍ istīfāʔin |
الِاسْتِيفَاءِ al-istīfāʔi |
اِسْتِيفَاءِ istīfāʔi |