اضمحلال

Arabic

Root
ض م ح ل (ḍ-m-ḥ-l)

Noun

اِضْمِحْلَال • (iḍmiḥlāl) m

1. verbal noun of اِضْمَحَلَّ (iḍmaḥalla) (form IVq)

Declension

Declension of noun اِضْمِحْلَال (iḍmiḥlāl)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	اِضْمِحْلَال iḍmiḥlāl	الِاضْمِحْلَال al-iḍmiḥlāl	اِضْمِحْلَال iḍmiḥlāl
Nominative	اِضْمِحْلَالٌ iḍmiḥlālun	الِاضْمِحْلَالُ al-iḍmiḥlālu	اِضْمِحْلَالُ iḍmiḥlālu
Accusative	اِضْمِحْلَالًا iḍmiḥlālan	الِاضْمِحْلَالَ al-iḍmiḥlāla	اِضْمِحْلَالَ iḍmiḥlāla
Genitive	اِضْمِحْلَالٍ iḍmiḥlālin	الِاضْمِحْلَالِ al-iḍmiḥlāli	اِضْمِحْلَالِ iḍmiḥlāli

Descendants

• → Azerbaijani: izmehlal
• → Ottoman Turkish: اضمحلال (izmihlâl)
  • Turkish: izmihlal
• → Persian: اضمحلال (ezmehlâl)