راهب

Arabic

Etymology

Perhaps an derived from the active participle of رَهِبَ (rahiba, “to dread”), from the root ر ه ب (r-h-b), with the intermediate meaning "one who venerates"; compare رَهَب (rahab, “veneration, respect”).

Noun

رَاهِب • (rāhib) m (plural رُهْبَان (ruhbān), feminine رَاهِبَة (rāhiba))

1. monk

Declension

Declension of noun رَاهِب (rāhib)

Singular	Masculine			Feminine
	basic singular triptote			singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	رَاهِب rāhib	الرَّاهِب ar-rāhib	رَاهِب rāhib	رَاهِبَة rāhiba	الرَّاهِبَة ar-rāhiba	رَاهِبَة rāhibat
Nominative	رَاهِبٌ rāhibun	الرَّاهِبُ ar-rāhibu	رَاهِبُ rāhibu	رَاهِبَةٌ rāhibatun	الرَّاهِبَةُ ar-rāhibatu	رَاهِبَةُ rāhibatu
Accusative	رَاهِبًا rāhiban	الرَّاهِبَ ar-rāhiba	رَاهِبَ rāhiba	رَاهِبَةً rāhibatan	الرَّاهِبَةَ ar-rāhibata	رَاهِبَةَ rāhibata
Genitive	رَاهِبٍ rāhibin	الرَّاهِبِ ar-rāhibi	رَاهِبِ rāhibi	رَاهِبَةٍ rāhibatin	الرَّاهِبَةِ ar-rāhibati	رَاهِبَةِ rāhibati
Dual	Masculine			Feminine
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	رَاهِبَيْن rāhibayn	الرَّاهِبَيْن ar-rāhibayn	رَاهِبَيْ rāhibay	رَاهِبَتَيْن rāhibatayn	الرَّاهِبَتَيْن ar-rāhibatayn	رَاهِبَتَيْ rāhibatay
Nominative	رَاهِبَانِ rāhibāni	الرَّاهِبَانِ ar-rāhibāni	رَاهِبَا rāhibā	رَاهِبَتَانِ rāhibatāni	الرَّاهِبَتَانِ ar-rāhibatāni	رَاهِبَتَا rāhibatā
Accusative	رَاهِبَيْنِ rāhibayni	الرَّاهِبَيْنِ ar-rāhibayni	رَاهِبَيْ rāhibay	رَاهِبَتَيْنِ rāhibatayni	الرَّاهِبَتَيْنِ ar-rāhibatayni	رَاهِبَتَيْ rāhibatay
Genitive	رَاهِبَيْنِ rāhibayni	الرَّاهِبَيْنِ ar-rāhibayni	رَاهِبَيْ rāhibay	رَاهِبَتَيْنِ rāhibatayni	الرَّاهِبَتَيْنِ ar-rāhibatayni	رَاهِبَتَيْ rāhibatay
Plural	Masculine			Feminine
	basic broken plural triptote			sound feminine plural‎; basic broken plural diptote
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	رُهْبَان ruhbān	الرُّهْبَان ar-ruhbān	رُهْبَان ruhbān	رَاهِبَات‎; رَوَاهِب rāhibāt‎; rawāhib	الرَّاهِبَات‎; الرَّوَاهِب ar-rāhibāt‎; ar-rawāhib	رَاهِبَات‎; رَوَاهِب rāhibāt‎; rawāhib
Nominative	رُهْبَانٌ ruhbānun	الرُّهْبَانُ ar-ruhbānu	رُهْبَانُ ruhbānu	رَاهِبَاتٌ‎; رَوَاهِبُ rāhibātun‎; rawāhibu	الرَّاهِبَاتُ‎; الرَّوَاهِبُ ar-rāhibātu‎; ar-rawāhibu	رَاهِبَاتُ‎; رَوَاهِبُ rāhibātu‎; rawāhibu
Accusative	رُهْبَانًا ruhbānan	الرُّهْبَانَ ar-ruhbāna	رُهْبَانَ ruhbāna	رَاهِبَاتٍ‎; رَوَاهِبَ rāhibātin‎; rawāhiba	الرَّاهِبَاتِ‎; الرَّوَاهِبَ ar-rāhibāti‎; ar-rawāhiba	رَاهِبَاتِ‎; رَوَاهِبَ rāhibāti‎; rawāhiba
Genitive	رُهْبَانٍ ruhbānin	الرُّهْبَانِ ar-ruhbāni	رُهْبَانِ ruhbāni	رَاهِبَاتٍ‎; رَوَاهِبَ rāhibātin‎; rawāhiba	الرَّاهِبَاتِ‎; الرَّوَاهِبِ ar-rāhibāti‎; ar-rawāhibi	رَاهِبَاتِ‎; رَوَاهِبِ rāhibāti‎; rawāhibi

Descendants

• Persian: راهب (râheb)