पराजय

Sanskrit

Etymology

From परा- (parā-) +‎ जय (jaya).

Noun

पराजय • (parājaya) stem, m

1. defeat

Declension

Masculine a-stem declension of पराजय
Nom. sg.	पराजयः (parājayaḥ)
Gen. sg.	पराजयस्य (parājayasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पराजयः (parājayaḥ)	पराजयौ (parājayau)	पराजयाः (parājayāḥ)
Vocative	पराजय (parājaya)	पराजयौ (parājayau)	पराजयाः (parājayāḥ)
Accusative	पराजयम् (parājayam)	पराजयौ (parājayau)	पराजयान् (parājayān)
Instrumental	पराजयेन (parājayena)	पराजयाभ्याम् (parājayābhyām)	पराजयैः (parājayaiḥ)
Dative	पराजयाय (parājayāya)	पराजयाभ्याम् (parājayābhyām)	पराजयेभ्यः (parājayebhyaḥ)
Ablative	पराजयात् (parājayāt)	पराजयाभ्याम् (parājayābhyām)	पराजयेभ्यः (parājayebhyaḥ)
Genitive	पराजयस्य (parājayasya)	पराजययोः (parājayayoḥ)	पराजयानाम् (parājayānām)
Locative	पराजये (parājaye)	पराजययोः (parājayayoḥ)	पराजयेषु (parājayeṣu)