ἀγγειλάμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡeː.lá.me.non/ → /aɲ.ɟiˈla.me.non/ → /aɲ.ɟiˈla.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡeː.lá.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡiˈla.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟiˈla.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟiˈla.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟiˈla.me.non/

Participle

ᾰ̓γγειλᾰ́μενον • (angeilámenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ᾰ̓γγειλᾰ́μενος (angeilámenos)