ἀγγελόντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lón.tɔːn/ → /aɲ.ɟeˈlon.ton/ → /aɲ.ɟeˈlon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lón.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈlon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon.don/

Verb

ᾰ̓γγελόντων • (angelóntōn)

1. third-person plural aorist active imperative of ᾰ̓γγέλλω (angéllō)