ἀμείβω

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Rua (talk | contribs) as of 11:22, 19 July 2017.
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂meygʷ-.

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓μείβω • (ameíbō)

  1. (active voice)
    1. (transitive) to exchange [+accusative and genitive = something for something]
      1. (transitive) to give in exchange often with the preposition ἀντί (antí)
      2. (transitive) to take in exchange
    2. (transitive) to pass in or out of a house
  2. (middle voice)
    1. (intransitive) to do in turn or alternately, alternate, move crosswise
    2. (transitive) to reply, answer (also in compounds)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.121:
        Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
        Tòn d’ ēmeíbet’ épeita podárkēs dîos Akhilleús;
        Then swift-footed divine Achilles answered him:
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.49, ([= 1.87, 1.336, 13.329, 13.392, 13.420; Il. 5.825]):
        τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
        tòn d' ēmeíbet' épeita theà glaukôpis Athḗnē;
        Then the bright-eyed goddess Athena answered him:
    3. (transitive) repay, requite [+accusative and dative = someone for something]

Inflection

   Present: ᾰ̓μείβω, ᾰ̓μείβομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓μείβω ᾰ̓μείβεις ᾰ̓μείβει ᾰ̓μείβετον ᾰ̓μείβετον ᾰ̓μείβομεν ᾰ̓μείβετε ᾰ̓μείβουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓μείβω ᾰ̓μείβῃς ᾰ̓μείβῃ ᾰ̓μείβητον ᾰ̓μείβητον ᾰ̓μείβωμεν ᾰ̓μείβητε ᾰ̓μείβωσῐ(ν)
optative ᾰ̓μείβοιμῐ ᾰ̓μείβοις ᾰ̓μείβοι ᾰ̓μείβοιτον ᾰ̓μειβοίτην ᾰ̓μείβοιμεν ᾰ̓μείβοιτε ᾰ̓μείβοιεν
imperative   ᾰ̓́μειβε ᾰ̓μειβέτω ᾰ̓μείβετον ᾰ̓μειβέτων   ᾰ̓μείβετε ᾰ̓μειβόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓μείβομαι ᾰ̓μείβῃ,
ᾰ̓μείβει 		ᾰ̓μείβεται ᾰ̓μείβεσθον ᾰ̓μείβεσθον ᾰ̓μειβόμεθᾰ ᾰ̓μείβεσθε ᾰ̓μείβονται
subjunctive ᾰ̓μείβωμαι ᾰ̓μείβῃ ᾰ̓μείβηται ᾰ̓μείβησθον ᾰ̓μείβησθον ᾰ̓μειβώμεθᾰ ᾰ̓μείβησθε ᾰ̓μείβωνται
optative ᾰ̓μειβοίμην ᾰ̓μείβοιο ᾰ̓μείβοιτο ᾰ̓μείβοισθον ᾰ̓μειβοίσθην ᾰ̓μειβοίμεθᾰ ᾰ̓μείβοισθε ᾰ̓μείβοιντο
imperative   ᾰ̓μείβου ᾰ̓μειβέσθω ᾰ̓μείβεσθον ᾰ̓μειβέσθων   ᾰ̓μείβεσθε ᾰ̓μειβέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓μείβειν ᾰ̓μείβεσθαι
participle m ᾰ̓μείβων ᾰ̓μειβόμενος
f ᾰ̓μείβουσᾰ ᾰ̓μειβομένη
n ᾰ̓μεῖβον ᾰ̓μειβόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤμειβον, ἠμειβόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤμειβον ἤμειβες ἤμειβε(ν) ἠμείβετον ἠμειβέτην ἠμείβομεν ἠμείβετε ἤμειβον
middle/
passive 		indicative ἠμειβόμην ἠμείβου ἠμείβετο ἠμείβεσθον ἠμειβέσθην ἠμειβόμεθᾰ ἠμείβεσθε ἠμείβοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓́μειβον, ᾰ̓μειβόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́μειβον ᾰ̓́μειβες ᾰ̓́μειβε(ν) ᾰ̓μείβετον ᾰ̓μειβέτην ᾰ̓μείβομεν ᾰ̓μείβετε ᾰ̓́μειβον
middle/
passive 		indicative ᾰ̓μειβόμην ᾰ̓μείβου ᾰ̓μείβετο ᾰ̓μείβεσθον ᾰ̓μειβέσθην ᾰ̓μειβόμε(σ)θᾰ ᾰ̓μείβεσθε ᾰ̓μείβοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓μείψω, ᾰ̓μείψομαι, ᾰ̓μειφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓μείψω ᾰ̓μείψεις ᾰ̓μείψει ᾰ̓μείψετον ᾰ̓μείψετον ᾰ̓μείψομεν ᾰ̓μείψετε ᾰ̓μείψουσῐ(ν)
optative ᾰ̓μείψοιμῐ ᾰ̓μείψοις ᾰ̓μείψοι ᾰ̓μείψοιτον ᾰ̓μειψοίτην ᾰ̓μείψοιμεν ᾰ̓μείψοιτε ᾰ̓μείψοιεν
middle indicative ᾰ̓μείψομαι ᾰ̓μείψῃ,
ᾰ̓μείψει 		ᾰ̓μείψεται ᾰ̓μείψεσθον ᾰ̓μείψεσθον ᾰ̓μειψόμεθᾰ ᾰ̓μείψεσθε ᾰ̓μείψονται
optative ᾰ̓μειψοίμην ᾰ̓μείψοιο ᾰ̓μείψοιτο ᾰ̓μείψοισθον ᾰ̓μειψοίσθην ᾰ̓μειψοίμεθᾰ ᾰ̓μείψοισθε ᾰ̓μείψοιντο
passive indicative ᾰ̓μειφθήσομαι ᾰ̓μειφθήσῃ ᾰ̓μειφθήσεται ᾰ̓μειφθήσεσθον ᾰ̓μειφθήσεσθον ᾰ̓μειφθησόμεθᾰ ᾰ̓μειφθήσεσθε ᾰ̓μειφθήσονται
optative ᾰ̓μειφθησοίμην ᾰ̓μειφθήσοιο ᾰ̓μειφθήσοιτο ᾰ̓μειφθήσοισθον ᾰ̓μειφθησοίσθην ᾰ̓μειφθησοίμεθᾰ ᾰ̓μειφθήσοισθε ᾰ̓μειφθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓μείψειν ᾰ̓μείψεσθαι ᾰ̓μειφθήσεσθαι
participle m ᾰ̓μείψων ᾰ̓μειψόμενος ᾰ̓μειφθησόμενος
f ᾰ̓μείψουσᾰ ᾰ̓μειψομένη ᾰ̓μειφθησομένη
n ᾰ̓μεῖψον ᾰ̓μειψόμενον ᾰ̓μειφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤμειψᾰ, ἠμειψᾰ́μην, ἠμείφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤμειψᾰ ἤμειψᾰς ἤμειψε(ν) ἠμείψᾰτον ἠμειψᾰ́την ἠμείψᾰμεν ἠμείψᾰτε ἤμειψᾰν
subjunctive ᾰ̓μείψω ᾰ̓μείψῃς ᾰ̓μείψῃ ᾰ̓μείψητον ᾰ̓μείψητον ᾰ̓μείψωμεν ᾰ̓μείψητε ᾰ̓μείψωσῐ(ν)
optative ᾰ̓μείψαιμῐ ᾰ̓μείψειᾰς,
ᾰ̓μείψαις 		ᾰ̓μείψειε(ν),
ᾰ̓μείψαι 		ᾰ̓μείψαιτον ᾰ̓μειψαίτην ᾰ̓μείψαιμεν ᾰ̓μείψαιτε ᾰ̓μείψειᾰν,
ᾰ̓μείψαιεν
imperative   ᾰ̓́μειψον ᾰ̓μειψᾰ́τω ᾰ̓μείψᾰτον ᾰ̓μειψᾰ́των   ᾰ̓μείψᾰτε ᾰ̓μειψᾰ́ντων
middle indicative ἠμειψᾰ́μην ἠμείψω ἠμείψᾰτο ἠμείψᾰσθον ἠμειψᾰ́σθην ἠμειψᾰ́μεθᾰ ἠμείψᾰσθε ἠμείψᾰντο
subjunctive ᾰ̓μείψωμαι ᾰ̓μείψῃ ᾰ̓μείψηται ᾰ̓μείψησθον ᾰ̓μείψησθον ᾰ̓μειψώμεθᾰ ᾰ̓μείψησθε ᾰ̓μείψωνται
optative ᾰ̓μειψαίμην ᾰ̓μείψαιο ᾰ̓μείψαιτο ᾰ̓μείψαισθον ᾰ̓μειψαίσθην ᾰ̓μειψαίμεθᾰ ᾰ̓μείψαισθε ᾰ̓μείψαιντο
imperative   ᾰ̓́μειψαι ᾰ̓μειψᾰ́σθω ᾰ̓μείψᾰσθον ᾰ̓μειψᾰ́σθων   ᾰ̓μείψᾰσθε ᾰ̓μειψᾰ́σθων
passive indicative ἠμείφθην ἠμείφθης ἠμείφθη ἠμείφθητον ἠμειφθήτην ἠμείφθημεν ἠμείφθητε ἠμείφθησᾰν
subjunctive ᾰ̓μειφθῶ ᾰ̓μειφθῇς ᾰ̓μειφθῇ ᾰ̓μειφθῆτον ᾰ̓μειφθῆτον ᾰ̓μειφθῶμεν ᾰ̓μειφθῆτε ᾰ̓μειφθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓μειφθείην ᾰ̓μειφθείης ᾰ̓μειφθείη ᾰ̓μειφθεῖτον,
ᾰ̓μειφθείητον 		ᾰ̓μειφθείτην,
ᾰ̓μειφθειήτην 		ᾰ̓μειφθεῖμεν,
ᾰ̓μειφθείημεν 		ᾰ̓μειφθεῖτε,
ᾰ̓μειφθείητε 		ᾰ̓μειφθεῖεν,
ᾰ̓μειφθείησᾰν
imperative   ᾰ̓μείφθητῐ ᾰ̓μειφθήτω ᾰ̓μείφθητον ᾰ̓μειφθήτων   ᾰ̓μείφθητε ᾰ̓μειφθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓μεῖψαι ᾰ̓μείψᾰσθαι ᾰ̓μειφθῆναι
participle m ᾰ̓μείψᾱς ᾰ̓μειψᾰ́μενος ᾰ̓μειφθείς
f ᾰ̓μείψᾱσᾰ ᾰ̓μειψᾰμένη ᾰ̓μειφθεῖσᾰ
n ᾰ̓μεῖψᾰν ᾰ̓μειψᾰ́μενον ᾰ̓μειφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓́μειψᾰ, ᾰ̓μειψᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́μειψᾰ ᾰ̓́μειψᾰς ᾰ̓́μειψε(ν) ᾰ̓μείψᾰτον ᾰ̓μειψᾰ́την ᾰ̓μείψᾰμεν ᾰ̓μείψᾰτε ᾰ̓́μειψᾰν
subjunctive ῶ,
ῶμῐ 		ῇς,
ῇσθᾰ 		ῇ,
ῇσῐ 		ῆτον ῆτον ῶμεν ῆτε ῶσῐ(ν)
optative αῖμῐ αῖς,
αῖσθᾰ,
εῖᾰς 		εῖε(ν),
αῖ 		εῖτον είτην εῖμεν εῖτε εῖεν
imperative   όν ᾰ́τω ᾰ́τον ᾰ́των   ᾰ́τε ᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓μειψᾰ́μην ᾰ̓μείψᾰο ᾰ̓μείψᾰτο ᾰ̓μείψᾰσθον ᾰ̓μειψᾰ́σθην ᾰ̓μειψᾰ́με(σ)θᾰ ᾰ̓μείψᾰσθε ᾰ̓μείψᾰντο
subjunctive ῶμαι ῆαι ῆται ῆσθον ῆσθον ώμε(σ)θᾰ ῆσθε ῶνται
optative αίμην αῖο αῖτο αῖσθον αίσθην αίμε(σ)θᾰ αῖσθε αίᾰτο
imperative   αῖ ᾰ́σθω ᾰ́σθον ᾰ́σθων   ᾰ́σθε ᾰ́σθων
active middle
infinitive αῖ/ᾰ́μεν/ᾰμέναι ᾰ́σθαι
participle m ᾶς ᾰ́μενος
f ᾶσᾰ ᾰμένη
n ᾰ́ν ᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

References

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀμείβω&oldid=47055025"