ἀνημμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nɛːm.mé.nos/ → /a.nimˈme.nos/ → /a.niˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nɛːm.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ne̝mˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nimˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nimˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.niˈme.nos/

Participle

ἀνημμένος • (anēmménos)

1. perfect middle/passive participle of ἀνάπτω (anáptō)

Inflection

First and second declension of ἀνημμένος; ἀνημμένη; ἀνημμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀνημμένος anēmménos	ἀνημμένη anēmménē	ἀνημμένον anēmménon		ἀνημμένω anēmménō	ἀνημμένᾱ anēmménā	ἀνημμένω anēmménō		ἀνημμένοι anēmménoi	ἀνημμέναι anēmménai	ἀνημμένᾰ anēmména
Genitive		ἀνημμένου anēmménou	ἀνημμένης anēmménēs	ἀνημμένου anēmménou		ἀνημμένοιν anēmménoin	ἀνημμέναιν anēmménain	ἀνημμένοιν anēmménoin		ἀνημμένων anēmménōn	ἀνημμένων anēmménōn	ἀνημμένων anēmménōn
Dative		ἀνημμένῳ anēmménōi	ἀνημμένῃ anēmménēi	ἀνημμένῳ anēmménōi		ἀνημμένοιν anēmménoin	ἀνημμέναιν anēmménain	ἀνημμένοιν anēmménoin		ἀνημμένοις anēmménois	ἀνημμέναις anēmménais	ἀνημμένοις anēmménois
Accusative		ἀνημμένον anēmménon	ἀνημμένην anēmménēn	ἀνημμένον anēmménon		ἀνημμένω anēmménō	ἀνημμένᾱ anēmménā	ἀνημμένω anēmménō		ἀνημμένους anēmménous	ἀνημμένᾱς anēmménās	ἀνημμένᾰ anēmména
Vocative		ἀνημμένε anēmméne	ἀνημμένη anēmménē	ἀνημμένον anēmménon		ἀνημμένω anēmménō	ἀνημμένᾱ anēmménā	ἀνημμένω anēmménō		ἀνημμένοι anēmménoi	ἀνημμέναι anēmménai	ἀνημμένᾰ anēmména
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.