ἀνοίγνυμι

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ οἴγνυμι (oígnumi, “to open”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nǒi̯.ɡny.mi/ → /aˈny.ɣny.mi/ → /aˈni.ɣni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nǒi̯.ɡny.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈny.ɡny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈny.ɣny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈny.ɣny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈni.ɣni.mi/

Verb

ἀνοίγνυμι • (anoígnumi)

1. Synonym of ἀνοίγω (anoígō, “to open”)

Inflection

   Present: ᾰ̓νοίγνῡμῐ, ᾰ̓νοίγνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νοίγνῡμῐ	ᾰ̓νοίγνῡς	ᾰ̓νοίγνῡσῐ(ν)	ᾰ̓νοίγνῠτον	ᾰ̓νοίγνῠτον	ᾰ̓νοίγνῠμεν	ᾰ̓νοίγνῠτε	ᾰ̓νοιγνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νοιγνῠ́ω	ᾰ̓νοιγνῠ́ῃς	ᾰ̓νοιγνῠ́ῃ	ᾰ̓νοιγνῠ́ητον	ᾰ̓νοιγνῠ́ητον	ᾰ̓νοιγνῠ́ωμεν	ᾰ̓νοιγνῠ́ητε	ᾰ̓νοιγνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νοιγνῠ́οιμῐ	ᾰ̓νοιγνῠ́οις	ᾰ̓νοιγνῠ́οι	ᾰ̓νοιγνῠ́οιτον	ᾰ̓νοιγνῠοίτην	ᾰ̓νοιγνῠ́οιμεν	ᾰ̓νοιγνῠ́οιτε	ᾰ̓νοιγνῠ́οιεν
	imperative		ᾰ̓νοίγνῡ	ᾰ̓νοιγνῠ́τω	ᾰ̓νοίγνῠτον	ᾰ̓νοιγνῠ́των		ᾰ̓νοίγνῠτε	ᾰ̓νοιγνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νοίγνῠμαι	ᾰ̓νοίγνῠσαι	ᾰ̓νοίγνῠται	ᾰ̓νοίγνῠσθον	ᾰ̓νοίγνῠσθον	ᾰ̓νοιγνῠ́μεθα	ᾰ̓νοίγνῠσθε	ᾰ̓νοίγνῠνται
	subjunctive	ᾰ̓νοιγνῠ́ωμαι	ᾰ̓νοιγνῠ́ῃ	ᾰ̓νοιγνῠ́ηται	ᾰ̓νοιγνῠ́ησθον	ᾰ̓νοιγνῠ́ησθον	ᾰ̓νοιγνῠώμεθᾰ	ᾰ̓νοιγνῠ́ησθε	ᾰ̓νοιγνῠ́ωνται
	optative	ᾰ̓νοιγνῠοίμην	ᾰ̓νοιγνῠ́οιο	ᾰ̓νοιγνῠ́οιτο	ᾰ̓νοιγνῠ́οισθον	ᾰ̓νοιγνῠοίσθην	ᾰ̓νοιγνῠοίμεθᾰ	ᾰ̓νοιγνῠ́οισθε	ᾰ̓νοιγνῠ́οιντο
	imperative		ᾰ̓νοίγνῠσο	ᾰ̓νοιγνῠ́σθω	ᾰ̓νοίγνῠσθον	ᾰ̓νοιγνῠ́σθων		ᾰ̓νοίγνῠσθε	ᾰ̓νοιγνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νοιγνῠ́ναι				ᾰ̓νοίγνῠσθαι
participle	m	ᾰ̓νοιγνῡ́ς				ᾰ̓νοιγνῠ́μενος
	f	ᾰ̓νοιγνῦσᾰ				ᾰ̓νοιγνῠμένη
	n	ᾰ̓νοιγνῠ́ν				ᾰ̓νοιγνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓νεῴγνῡν, ᾰ̓νεῳγνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νεῴγνῡν	ᾰ̓νεῴγνῡς	ᾰ̓νεῴγνῡ	ᾰ̓νεῴγνῠτον	ᾰ̓νεῳγνῠ́την	ᾰ̓νεῴγνῠμεν	ᾰ̓νεῴγνῠτε	ᾰ̓νεῴγνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νεῳγνῠ́μην	ᾰ̓νεῴγνῠσο	ᾰ̓νεῴγνῠτο	ᾰ̓νεῴγνῠσθον	ᾰ̓νεῳγνῠ́σθην	ᾰ̓νεῳγνῠ́μεθᾰ	ᾰ̓νεῴγνῠσθε	ᾰ̓νεῴγνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

(See ἀνοίγω (anoígō) for other tenses.)

Derived terms

• κατανοίγνυμι (katanoígnumi)
• παρανοίγνυμι (paranoígnumi)
• προσανοίγνυμι (prosanoígnumi)

References

• “ἀνοίγνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press