ἀποικίαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.poi̯.kí.ai̯/ → /a.pyˈci.ɛ/ → /a.piˈci.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.poi̯.kí.ai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pyˈki.ɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pyˈci.ɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pyˈci.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈci.e/

Noun

ἀποικίαι • (apoikíai)

1. nominative/vocative plural of ἀποικίᾱ (apoikíā)