ἀποστάς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.tǎːs/ → /a.posˈtas/ → /a.posˈtas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.tǎːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.posˈtas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.posˈtas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.posˈtas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.posˈtas/

Participle

ἀποστᾱ́ς • (apostā́s) m (feminine ἀποστᾶσᾰ, neuter ἀποστάν); first/third declension

1. aorist active participle of ἀφίστημι (aphístēmi)

Declension

First and third declension of ἀποστᾱ́ς; ἀποστᾶσᾰ; ἀποστᾰ́ν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀποστᾱ́ς apostā́s	ἀποστᾶσᾰ apostâsa	ἀποστᾰ́ν apostán		ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte		ἀποστᾰ́ντες apostántes	ἀποστᾶσαι apostâsai	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Genitive		ἀποστᾰ́ντος apostántos	ἀποστᾱ́σης apostā́sēs	ἀποστᾰ́ντος apostántos		ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾱ́σαιν apostā́sain	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin		ἀποστᾰ́ντων apostántōn	ἀποστᾱσῶν apostāsôn	ἀποστᾰ́ντων apostántōn
Dative		ἀποστᾰ́ντῐ apostánti	ἀποστᾱ́σῃ apostā́sēi	ἀποστᾰ́ντῐ apostánti		ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾱ́σαιν apostā́sain	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin		ἀποστᾶσῐ / ἀποστᾶσῐν apostâsi(n)	ἀποστᾱ́σαις apostā́sais	ἀποστᾶσῐ / ἀποστᾶσῐν apostâsi(n)
Accusative		ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta	ἀποστᾶσᾰν apostâsan	ἀποστᾰ́ν apostán		ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte		ἀποστᾰ́ντᾰς apostántas	ἀποστᾱ́σᾱς apostā́sās	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Vocative		ἀποστᾱ́ς apostā́s	ἀποστᾶσᾰ apostâsa	ἀποστᾰ́ν apostán		ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte		ἀποστᾰ́ντες apostántes	ἀποστᾶσαι apostâsai	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀποστᾰ́ντως apostántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.