ἀποστερήσειεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.seː.en/ → /a.pos.teˈri.si.en/ → /a.pos.teˈri.si.en/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.seː.en/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.teˈre̝.si.en/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.en/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.en/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈri.si.en/

Verb

ἀποστερήσειεν • (aposterḗseien)

1. third-person singular aorist active optative of ἀποστερέω (aposteréō) with movable nu