ἀποστερηθεῖσιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰêː.sin/ → /a.pos.te.riˈθi.sin/ → /a.pos.te.riˈθi.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰêː.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰi.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sin/

Participle

ἀποστερηθεῖσῐν • (aposterētheîsin)

1. masculine/neuter dative plural of ἀποστερηθείς (aposterētheís) with movable nu