ἀποφθέγγομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “from”) +‎ φθέγγομαι (phthéngomai, “to speak loudly”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.popʰ.tʰéŋ.ɡo.mai̯/ → /a.poɸˈθeŋ.ɡo.mɛ/ → /a.pofˈθeŋ.ɡo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.popʰ.tʰéŋ.ɡo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.popʰˈtʰeŋ.ɡo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poɸˈθeŋ.ɡo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pofˈθeŋ.ɡo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pofˈθeŋ.ɡo.me/

Verb

ἀποφθέγγομαι • (apophthéngomai)

1. to speak my opinion plainly, boldly declare
2. to utter an apophthegm

Inflection

   Present: ἀποφθέγγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀποφθέγγομαι	ἀποφθέγγῃ, ἀποφθέγγει	ἀποφθέγγεται	ἀποφθέγγεσθον	ἀποφθέγγεσθον	ἀποφθεγγόμεθᾰ	ἀποφθέγγεσθε	ἀποφθέγγονται
	subjunctive	ἀποφθέγγωμαι	ἀποφθέγγῃ	ἀποφθέγγηται	ἀποφθέγγησθον	ἀποφθέγγησθον	ἀποφθεγγώμεθᾰ	ἀποφθέγγησθε	ἀποφθέγγωνται
	optative	ἀποφθεγγοίμην	ἀποφθέγγοιο	ἀποφθέγγοιτο	ἀποφθέγγοισθον	ἀποφθεγγοίσθην	ἀποφθεγγοίμεθᾰ	ἀποφθέγγοισθε	ἀποφθέγγοιντο
	imperative		ἀποφθέγγου	ἀποφθεγγέσθω	ἀποφθέγγεσθον	ἀποφθεγγέσθων		ἀποφθέγγεσθε	ἀποφθεγγέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀποφθέγγεσθαι
participle	m					ἀποφθεγγόμενος
	f					ἀποφθεγγομένη
	n					ἀποφθεγγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεφθεγγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπεφθεγγόμην	ἀπεφθέγγου	ἀπεφθέγγετο	ἀπεφθέγγεσθον	ἀπεφθεγγέσθην	ἀπεφθεγγόμεθᾰ	ἀπεφθέγγεσθε	ἀπεφθέγγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποφθέγξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀποφθέγξομαι	ἀποφθέγξῃ, ἀποφθέγξει	ἀποφθέγξεται	ἀποφθέγξεσθον	ἀποφθέγξεσθον	ἀποφθεγξόμεθᾰ	ἀποφθέγξεσθε	ἀποφθέγξονται
	optative	ἀποφθεγξοίμην	ἀποφθέγξοιο	ἀποφθέγξοιτο	ἀποφθέγξοισθον	ἀποφθεγξοίσθην	ἀποφθεγξοίμεθᾰ	ἀποφθέγξοισθε	ἀποφθέγξοιντο
					middle
infinitive					ἀποφθέγξεσθαι
participle	m				ἀποφθεγξόμενος
	f				ἀποφθεγξομένη
	n				ἀποφθεγξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεφθεγξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπεφθεγξᾰ́μην	ἀπεφθέγξω	ἀπεφθέγξᾰτο	ἀπεφθέγξᾰσθον	ἀπεφθεγξᾰ́σθην	ἀπεφθεγξᾰ́μεθᾰ	ἀπεφθέγξᾰσθε	ἀπεφθέγξᾰντο
	subjunctive	ἀποφθέγξωμαι	ἀποφθέγξῃ	ἀποφθέγξηται	ἀποφθέγξησθον	ἀποφθέγξησθον	ἀποφθεγξώμεθᾰ	ἀποφθέγξησθε	ἀποφθέγξωνται
	optative	ἀποφθεγξαίμην	ἀποφθέγξαιο	ἀποφθέγξαιτο	ἀποφθέγξαισθον	ἀποφθεγξαίσθην	ἀποφθεγξαίμεθᾰ	ἀποφθέγξαισθε	ἀποφθέγξαιντο
	imperative		ἀπόφθεγξαι	ἀποφθεγξᾰ́σθω	ἀποφθέγξᾰσθον	ἀποφθεγξᾰ́σθων		ἀποφθέγξᾰσθε	ἀποφθεγξᾰ́σθων
					middle
infinitive					ἀποφθέγξᾰσθαι
participle	m				ἀποφθεγξᾰ́μενος
	f				ἀποφθεγξᾰμένη
	n				ἀποφθεγξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀποφθέγγομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποφθέγγομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀποφθέγγομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀποφθέγγομαι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G669 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible