ἀσκέω

Ancient Greek

Etymology

Of unknown origin. Perhaps related to ἀσκός (askós, “skin, hide”). According to Morris, possibly borrowed from Egyptian *s-q-r (“strike, work metal”), along with other metalworking terms used by Daedalus, such as Ἱκμάλιοσ (Hikmálios, “craftsman”) and ἕντεα (héntea, “armor, equipment”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /as.ké.ɔː/ → /asˈce.o/ → /asˈce.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.ké.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈke.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈce.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈce.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈce.o/

Verb

ἀσκέω • (askéō)

1. to work, form
2. to adorn, decorate, trick out
3. to honor, revere
4. to practice, exercise, train (often, but not always, of athletics)

Inflection

   Present: ἀσκέω, ἀσκέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀσκέω	ἀσκέεις	ἀσκέει	ἀσκέετον	ἀσκέετον	ἀσκέομεν	ἀσκέετε	ἀσκέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀσκέω	ἀσκέῃς	ἀσκέῃ	ἀσκέητον	ἀσκέητον	ἀσκέωμεν	ἀσκέητε	ἀσκέωσῐ(ν)
	optative	ἀσκέοιμῐ	ἀσκέοις	ἀσκέοι	ἀσκέοιτον	ἀσκεοίτην	ἀσκέοιμεν	ἀσκέοιτε	ἀσκέοιεν
	imperative		ἄσκεε	ἀσκεέτω	ἀσκέετον	ἀσκεέτων		ἀσκέετε	ἀσκεόντων
middle/ passive	indicative	ἀσκέομαι	ἀσκέῃ, ἀσκέει	ἀσκέεται	ἀσκέεσθον	ἀσκέεσθον	ἀσκεόμεθᾰ	ἀσκέεσθε	ἀσκέονται
	subjunctive	ἀσκέωμαι	ἀσκέῃ	ἀσκέηται	ἀσκέησθον	ἀσκέησθον	ἀσκεώμεθᾰ	ἀσκέησθε	ἀσκέωνται
	optative	ἀσκεοίμην	ἀσκέοιο	ἀσκέοιτο	ἀσκέοισθον	ἀσκεοίσθην	ἀσκεοίμεθᾰ	ἀσκέοισθε	ἀσκέοιντο
	imperative		ἀσκέου	ἀσκεέσθω	ἀσκέεσθον	ἀσκεέσθων		ἀσκέεσθε	ἀσκεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀσκέειν				ἀσκέεσθαι
participle	m	ἀσκέων				ἀσκεόμενος
	f	ἀσκέουσᾰ				ἀσκεομένη
	n	ἀσκέον				ἀσκεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀσκῶ, ἀσκοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀσκῶ	ἀσκεῖς	ἀσκεῖ	ἀσκεῖτον	ἀσκεῖτον	ἀσκοῦμεν	ἀσκεῖτε	ἀσκοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀσκῶ	ἀσκῇς	ἀσκῇ	ἀσκῆτον	ἀσκῆτον	ἀσκῶμεν	ἀσκῆτε	ἀσκῶσῐ(ν)
	optative	ἀσκοίην, ἀσκοῖμῐ	ἀσκοίης, ἀσκοῖς	ἀσκοίη, ἀσκοῖ	ἀσκοῖτον, ἀσκοίητον	ἀσκοίτην, ἀσκοιήτην	ἀσκοῖμεν, ἀσκοίημεν	ἀσκοῖτε, ἀσκοίητε	ἀσκοῖεν, ἀσκοίησᾰν
	imperative		ἄσκει	ἀσκείτω	ἀσκεῖτον	ἀσκείτων		ἀσκεῖτε	ἀσκούντων
middle/ passive	indicative	ἀσκοῦμαι	ἀσκεῖ, ἀσκῇ	ἀσκεῖται	ἀσκεῖσθον	ἀσκεῖσθον	ἀσκούμεθᾰ	ἀσκεῖσθε	ἀσκοῦνται
	subjunctive	ἀσκῶμαι	ἀσκῇ	ἀσκῆται	ἀσκῆσθον	ἀσκῆσθον	ἀσκώμεθᾰ	ἀσκῆσθε	ἀσκῶνται
	optative	ἀσκοίμην	ἀσκοῖο	ἀσκοῖτο	ἀσκοῖσθον	ἀσκοίσθην	ἀσκοίμεθᾰ	ἀσκοῖσθε	ἀσκοῖντο
	imperative		ἀσκοῦ	ἀσκείσθω	ἀσκεῖσθον	ἀσκείσθων		ἀσκεῖσθε	ἀσκείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀσκεῖν				ἀσκεῖσθαι
participle	m	ἀσκῶν				ἀσκούμενος
	f	ἀσκοῦσᾰ				ἀσκουμένη
	n	ἀσκοῦν				ἀσκούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤσκεον, ἠσκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤσκεον	ἤσκεες	ἤσκεε(ν)	ἠσκέετον	ἠσκεέτην	ἠσκέομεν	ἠσκέετε	ἤσκεον
middle/ passive	indicative	ἠσκεόμην	ἠσκέου	ἠσκέετο	ἠσκέεσθον	ἠσκεέσθην	ἠσκεόμεθᾰ	ἠσκέεσθε	ἠσκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤσκουν, ἠσκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤσκουν	ἤσκεις	ἤσκει	ἠσκεῖτον	ἠσκείτην	ἠσκοῦμεν	ἠσκεῖτε	ἤσκουν
middle/ passive	indicative	ἠσκούμην	ἠσκοῦ	ἠσκεῖτο	ἠσκεῖσθον	ἠσκείσθην	ἠσκούμεθᾰ	ἠσκεῖσθε	ἠσκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀσκήσω, ἀσκήσομαι, ἀσκηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀσκήσω	ἀσκήσεις	ἀσκήσει	ἀσκήσετον	ἀσκήσετον	ἀσκήσομεν	ἀσκήσετε	ἀσκήσουσῐ(ν)
	optative	ἀσκήσοιμῐ	ἀσκήσοις	ἀσκήσοι	ἀσκήσοιτον	ἀσκησοίτην	ἀσκήσοιμεν	ἀσκήσοιτε	ἀσκήσοιεν
middle	indicative	ἀσκήσομαι	ἀσκήσῃ, ἀσκήσει	ἀσκήσεται	ἀσκήσεσθον	ἀσκήσεσθον	ἀσκησόμεθᾰ	ἀσκήσεσθε	ἀσκήσονται
	optative	ἀσκησοίμην	ἀσκήσοιο	ἀσκήσοιτο	ἀσκήσοισθον	ἀσκησοίσθην	ἀσκησοίμεθᾰ	ἀσκήσοισθε	ἀσκήσοιντο
passive	indicative	ἀσκηθήσομαι	ἀσκηθήσῃ	ἀσκηθήσεται	ἀσκηθήσεσθον	ἀσκηθήσεσθον	ἀσκηθησόμεθᾰ	ἀσκηθήσεσθε	ἀσκηθήσονται
	optative	ἀσκηθησοίμην	ἀσκηθήσοιο	ἀσκηθήσοιτο	ἀσκηθήσοισθον	ἀσκηθησοίσθην	ἀσκηθησοίμεθᾰ	ἀσκηθήσοισθε	ἀσκηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀσκήσειν			ἀσκήσεσθαι		ἀσκηθήσεσθαι
participle	m	ἀσκήσων			ἀσκησόμενος		ἀσκηθησόμενος
	f	ἀσκήσουσᾰ			ἀσκησομένη		ἀσκηθησομένη
	n	ἀσκῆσον			ἀσκησόμενον		ἀσκηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤσκησᾰ, ἠσκησᾰ́μην, ἠσκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤσκησᾰ	ἤσκησᾰς	ἤσκησε(ν)	ἠσκήσᾰτον	ἠσκησᾰ́την	ἠσκήσᾰμεν	ἠσκήσᾰτε	ἤσκησᾰν
	subjunctive	ἀσκήσω	ἀσκήσῃς	ἀσκήσῃ	ἀσκήσητον	ἀσκήσητον	ἀσκήσωμεν	ἀσκήσητε	ἀσκήσωσῐ(ν)
	optative	ἀσκήσαιμῐ	ἀσκήσειᾰς, ἀσκήσαις	ἀσκήσειε(ν), ἀσκήσαι	ἀσκήσαιτον	ἀσκησαίτην	ἀσκήσαιμεν	ἀσκήσαιτε	ἀσκήσειᾰν, ἀσκήσαιεν
	imperative		ἄσκησον	ἀσκησᾰ́τω	ἀσκήσᾰτον	ἀσκησᾰ́των		ἀσκήσᾰτε	ἀσκησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠσκησᾰ́μην	ἠσκήσω	ἠσκήσᾰτο	ἠσκήσᾰσθον	ἠσκησᾰ́σθην	ἠσκησᾰ́μεθᾰ	ἠσκήσᾰσθε	ἠσκήσᾰντο
	subjunctive	ἀσκήσωμαι	ἀσκήσῃ	ἀσκήσηται	ἀσκήσησθον	ἀσκήσησθον	ἀσκησώμεθᾰ	ἀσκήσησθε	ἀσκήσωνται
	optative	ἀσκησαίμην	ἀσκήσαιο	ἀσκήσαιτο	ἀσκήσαισθον	ἀσκησαίσθην	ἀσκησαίμεθᾰ	ἀσκήσαισθε	ἀσκήσαιντο
	imperative		ἄσκησαι	ἀσκησᾰ́σθω	ἀσκήσᾰσθον	ἀσκησᾰ́σθων		ἀσκήσᾰσθε	ἀσκησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠσκήθην	ἠσκήθης	ἠσκήθη	ἠσκήθητον	ἠσκηθήτην	ἠσκήθημεν	ἠσκήθητε	ἠσκήθησᾰν
	subjunctive	ἀσκηθῶ	ἀσκηθῇς	ἀσκηθῇ	ἀσκηθῆτον	ἀσκηθῆτον	ἀσκηθῶμεν	ἀσκηθῆτε	ἀσκηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀσκηθείην	ἀσκηθείης	ἀσκηθείη	ἀσκηθεῖτον, ἀσκηθείητον	ἀσκηθείτην, ἀσκηθειήτην	ἀσκηθεῖμεν, ἀσκηθείημεν	ἀσκηθεῖτε, ἀσκηθείητε	ἀσκηθεῖεν, ἀσκηθείησᾰν
	imperative		ἀσκήθητῐ	ἀσκηθήτω	ἀσκήθητον	ἀσκηθήτων		ἀσκήθητε	ἀσκηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀσκῆσαι			ἀσκήσᾰσθαι		ἀσκηθῆναι
participle	m	ἀσκήσᾱς			ἀσκησᾰ́μενος		ἀσκηθείς
	f	ἀσκήσᾱσᾰ			ἀσκησᾰμένη		ἀσκηθεῖσᾰ
	n	ἀσκῆσᾰν			ἀσκησᾰ́μενον		ἀσκηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἤσκηκᾰ, ἤσκημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤσκηκᾰ	ἤσκηκᾰς	ἤσκηκε(ν)	ἠσκήκᾰτον	ἠσκήκᾰτον	ἠσκήκᾰμεν	ἠσκήκᾰτε	ἠσκήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠσκήκω	ἠσκήκῃς	ἠσκήκῃ	ἠσκήκητον	ἠσκήκητον	ἠσκήκωμεν	ἠσκήκητε	ἠσκήκωσῐ(ν)
	optative	ἠσκήκοιμῐ, ἠσκηκοίην	ἠσκήκοις, ἠσκηκοίης	ἠσκήκοι, ἠσκηκοίη	ἠσκήκοιτον	ἠσκηκοίτην	ἠσκήκοιμεν	ἠσκήκοιτε	ἠσκήκοιεν
	imperative		ἤσκηκε	ἠσκηκέτω	ἠσκήκετον	ἠσκηκέτων		ἠσκήκετε	ἠσκηκόντων
middle/ passive	indicative	ἤσκημαι	ἤσκησαι	ἤσκηται	ἤσκησθον	ἤσκησθον	ἠσκήμεθᾰ	ἤσκησθε	ἤσκηνται
	subjunctive	ἠσκημένος ὦ	ἠσκημένος ᾖς	ἠσκημένος ᾖ	ἠσκημένω ἦτον	ἠσκημένω ἦτον	ἠσκημένοι ὦμεν	ἠσκημένοι ἦτε	ἠσκημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠσκημένος εἴην	ἠσκημένος εἴης	ἠσκημένος εἴη	ἠσκημένω εἴητον/εἶτον	ἠσκημένω εἰήτην/εἴτην	ἠσκημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠσκημένοι εἴητε/εἶτε	ἠσκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤσκησο	ἠσκήσθω	ἤσκησθον	ἠσκήσθων		ἤσκησθε	ἠσκήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠσκηκέναι				ἠσκῆσθαι
participle	m	ἠσκηκώς				ἠσκημένος
	f	ἠσκηκυῖᾰ				ἠσκημένη
	n	ἠσκηκός				ἠσκημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἄσκημα (áskēma)
• ἄσκησις (áskēsis)
• ἀσκητέος (askētéos)
• ἀσκητήρ (askētḗr)
• ἀσκητής (askētḗs)
• ἀσκητικός (askētikós)
• ἀσκητός (askētós)
• ἀσκήτωρ (askḗtōr)
• διασκέω (diaskéō)
• ἐνασκέω (enaskéō)
• ἐξασκέω (exaskéō)
• ἐπασκέω (epaskéō)
• κατασκέω (kataskéō)
• προασκέω (proaskéō)
• προσασκέω (prosaskéō)
• συνασκέω (sunaskéō)
• σωμασκέω (sōmaskéō)
• φωνασκέω (phōnaskéō)
• χειμασκέω (kheimaskéō)

 

Related terms

• ἄσκη (áskē)

Further reading

• “ἀσκέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀσκέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀσκέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀσκέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀσκέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀσκέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀσκέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G778 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

References

• Bernal, Martin (2001): Black Athena Writes Back: Martin Bernal Responds to His Critics, p. 305