ἀφαιρετικός

See also: αφαιρετικός

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓φαιρέω (aphairéō, “I take away from”) +‎ -τῐκός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰai̯.re.ti.kós/ → /a.ɸɛ.re.tiˈkos/ → /a.fe.re.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰai̯.re.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pʰɛ.re.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɸɛ.re.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.fe.re.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.fe.re.tiˈkos/

Adjective

ᾰ̓φαιρετῐκός • (aphairetikós) m (feminine ᾰ̓φαιρετῐκή, neuter ᾰ̓φαιρετῐκόν); first/second declension

1. fit for taking away
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Adverbs 165.12
   • 120 CE – 175 CE, Vettius Valens, Anthology 281.4
2. (astrology) retrograde

Inflection

First and second declension of ᾰ̓φαιρετῐκός; ᾰ̓φαιρετῐκή; ᾰ̓φαιρετῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓φαιρετῐκός aphairetikós	ᾰ̓φαιρετῐκή aphairetikḗ	ᾰ̓φαιρετῐκόν aphairetikón		ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ	ᾰ̓φαιρετῐκᾱ́ aphairetikā́	ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ		ᾰ̓φαιρετῐκοί aphairetikoí	ᾰ̓φαιρετῐκαί aphairetikaí	ᾰ̓φαιρετῐκᾰ́ aphairetiká
Genitive		ᾰ̓φαιρετῐκοῦ aphairetikoû	ᾰ̓φαιρετῐκῆς aphairetikês	ᾰ̓φαιρετῐκοῦ aphairetikoû		ᾰ̓φαιρετῐκοῖν aphairetikoîn	ᾰ̓φαιρετῐκαῖν aphairetikaîn	ᾰ̓φαιρετῐκοῖν aphairetikoîn		ᾰ̓φαιρετῐκῶν aphairetikôn	ᾰ̓φαιρετῐκῶν aphairetikôn	ᾰ̓φαιρετῐκῶν aphairetikôn
Dative		ᾰ̓φαιρετῐκῷ aphairetikôi	ᾰ̓φαιρετῐκῇ aphairetikêi	ᾰ̓φαιρετῐκῷ aphairetikôi		ᾰ̓φαιρετῐκοῖν aphairetikoîn	ᾰ̓φαιρετῐκαῖν aphairetikaîn	ᾰ̓φαιρετῐκοῖν aphairetikoîn		ᾰ̓φαιρετῐκοῖς aphairetikoîs	ᾰ̓φαιρετῐκαῖς aphairetikaîs	ᾰ̓φαιρετῐκοῖς aphairetikoîs
Accusative		ᾰ̓φαιρετῐκόν aphairetikón	ᾰ̓φαιρετῐκήν aphairetikḗn	ᾰ̓φαιρετῐκόν aphairetikón		ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ	ᾰ̓φαιρετῐκᾱ́ aphairetikā́	ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ		ᾰ̓φαιρετῐκούς aphairetikoús	ᾰ̓φαιρετῐκᾱ́ς aphairetikā́s	ᾰ̓φαιρετῐκᾰ́ aphairetiká
Vocative		ᾰ̓φαιρετῐκέ aphairetiké	ᾰ̓φαιρετῐκή aphairetikḗ	ᾰ̓φαιρετῐκόν aphairetikón		ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ	ᾰ̓φαιρετῐκᾱ́ aphairetikā́	ᾰ̓φαιρετῐκώ aphairetikṓ		ᾰ̓φαιρετῐκοί aphairetikoí	ᾰ̓φαιρετῐκαί aphairetikaí	ᾰ̓φαιρετῐκᾰ́ aphairetiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓φαιρετῐκῶς aphairetikôs				ᾰ̓φαιρετῐκώτερος aphairetikṓteros				ᾰ̓φαιρετῐκώτᾰτος aphairetikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: aphaeretic, apheretic
• Greek: αφαιρετικός (afairetikós)

Further reading

• “ἀφαιρετικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀφαιρετικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀφαιρετικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)