ἁγιάζων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.ɡi.áz.dɔːn/ → /a.ʝiˈa.zon/ → /a.ʝiˈa.zon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.ɡi.áz.dɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.ɡiˈa.zon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ʝiˈa.zon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ʝiˈa.zon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ʝiˈa.zon/

Participle

ἁγῐάζων • (hagiázōn) m (feminine ἁγῐάζουσᾰ, neuter ἁγῐάζον); first/third declension

1. present active participle of ἁγιάζω (hagiázō)

Inflection

First and third declension of ἁγῐάζων; ἁγῐάζουσᾰ; ἁγῐάζον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἁγῐάζων hagiázōn	ἁγῐάζουσᾰ hagiázousa	ἁγῐάζον hagiázon		ἁγῐάζοντε hagiázonte	ἁγῐαζούσᾱ hagiazoúsā	ἁγῐάζοντε hagiázonte		ἁγῐάζοντες hagiázontes	ἁγῐάζουσαι hagiázousai	ἁγῐάζοντᾰ hagiázonta
Genitive		ἁγῐάζοντος hagiázontos	ἁγῐαζούσης hagiazoúsēs	ἁγῐάζοντος hagiázontos		ἁγῐαζόντοιν hagiazóntoin	ἁγῐαζούσαιν hagiazoúsain	ἁγῐαζόντοιν hagiazóntoin		ἁγῐαζόντων hagiazóntōn	ἁγῐαζουσῶν hagiazousôn	ἁγῐαζόντων hagiazóntōn
Dative		ἁγῐάζοντῐ hagiázonti	ἁγῐαζούσῃ hagiazoúsēi	ἁγῐάζοντῐ hagiázonti		ἁγῐαζόντοιν hagiazóntoin	ἁγῐαζούσαιν hagiazoúsain	ἁγῐαζόντοιν hagiazóntoin		ἁγῐάζουσῐ / ἁγῐάζουσῐν hagiázousi(n)	ἁγῐαζούσαις hagiazoúsais	ἁγῐάζουσῐ / ἁγῐάζουσῐν hagiázousi(n)
Accusative		ἁγῐάζοντᾰ hagiázonta	ἁγῐάζουσᾰν hagiázousan	ἁγῐάζον hagiázon		ἁγῐάζοντε hagiázonte	ἁγῐαζούσᾱ hagiazoúsā	ἁγῐάζοντε hagiázonte		ἁγῐάζοντᾰς hagiázontas	ἁγῐαζούσᾱς hagiazoúsās	ἁγῐάζοντᾰ hagiázonta
Vocative		ἁγῐάζων hagiázōn	ἁγῐάζουσᾰ hagiázousa	ἁγῐάζον hagiázon		ἁγῐάζοντε hagiázonte	ἁγῐαζούσᾱ hagiazoúsā	ἁγῐάζοντε hagiázonte		ἁγῐάζοντες hagiázontes	ἁγῐάζουσαι hagiázousai	ἁγῐάζοντᾰ hagiázonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἁγῐαζόντως hagiazóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.