ἁλίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἅλς (háls, “salt”) +‎ -ίζω (-ízō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.líz.dɔː/ → /aˈli.zo/ → /aˈli.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.líz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈli.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈli.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈli.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈli.zo/

Verb

ᾰ̔λῐ́ζω • (halízō) (Attic, Koine)

1. (transitive) To make salty; to salt or salinate
   • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 5:13:

     Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.

     Humeîs este tò hálas tês gês; eàn dè tò hálas mōranthêi, en tíni halisthḗsetai; eis oudèn iskhúei éti ei mḕ blēthèn éxō katapateîsthai hupò tôn anthrṓpōn.

     Ye are the salt of the earth: but if the salt have lost his savour, wherewith shall it be salted? it is thenceforth good for nothing, but to be cast out, and to be trodden under foot of men. – KJV

Conjugation

   Present: ᾰ̔λῐ́ζω, ᾰ̔λῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔λῐ́ζω	ᾰ̔λῐ́ζεις	ᾰ̔λῐ́ζει	ᾰ̔λῐ́ζετον	ᾰ̔λῐ́ζετον	ᾰ̔λῐ́ζομεν	ᾰ̔λῐ́ζετε	ᾰ̔λῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̔λῐ́ζω	ᾰ̔λῐ́ζῃς	ᾰ̔λῐ́ζῃ	ᾰ̔λῐ́ζητον	ᾰ̔λῐ́ζητον	ᾰ̔λῐ́ζωμεν	ᾰ̔λῐ́ζητε	ᾰ̔λῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔λῐ́ζοιμῐ	ᾰ̔λῐ́ζοις	ᾰ̔λῐ́ζοι	ᾰ̔λῐ́ζοιτον	ᾰ̔λῐζοίτην	ᾰ̔λῐ́ζοιμεν	ᾰ̔λῐ́ζοιτε	ᾰ̔λῐ́ζοιεν
	imperative		ᾰ̔́λῐζε	ᾰ̔λῐζέτω	ᾰ̔λῐ́ζετον	ᾰ̔λῐζέτων		ᾰ̔λῐ́ζετε	ᾰ̔λῐζόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̔λῐ́ζομαι	ᾰ̔λῐ́ζῃ, ᾰ̔λῐ́ζει	ᾰ̔λῐ́ζεται	ᾰ̔λῐ́ζεσθον	ᾰ̔λῐ́ζεσθον	ᾰ̔λῐζόμεθᾰ	ᾰ̔λῐ́ζεσθε	ᾰ̔λῐ́ζονται
	subjunctive	ᾰ̔λῐ́ζωμαι	ᾰ̔λῐ́ζῃ	ᾰ̔λῐ́ζηται	ᾰ̔λῐ́ζησθον	ᾰ̔λῐ́ζησθον	ᾰ̔λῐζώμεθᾰ	ᾰ̔λῐ́ζησθε	ᾰ̔λῐ́ζωνται
	optative	ᾰ̔λῐζοίμην	ᾰ̔λῐ́ζοιο	ᾰ̔λῐ́ζοιτο	ᾰ̔λῐ́ζοισθον	ᾰ̔λῐζοίσθην	ᾰ̔λῐζοίμεθᾰ	ᾰ̔λῐ́ζοισθε	ᾰ̔λῐ́ζοιντο
	imperative		ᾰ̔λῐ́ζου	ᾰ̔λῐζέσθω	ᾰ̔λῐ́ζεσθον	ᾰ̔λῐζέσθων		ᾰ̔λῐ́ζεσθε	ᾰ̔λῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̔λῐ́ζειν				ᾰ̔λῐ́ζεσθαι
participle	m	ᾰ̔λῐ́ζων				ᾰ̔λῐζόμενος
	f	ᾰ̔λῐ́ζουσᾰ				ᾰ̔λῐζομένη
	n	ᾰ̔λῐ́ζον				ᾰ̔λῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̔λῐσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ᾰ̔λῐσθήσομαι	ᾰ̔λῐσθήσῃ	ᾰ̔λῐσθήσεται	ᾰ̔λῐσθήσεσθον	ᾰ̔λῐσθήσεσθον	ᾰ̔λῐσθησόμεθᾰ	ᾰ̔λῐσθήσεσθε	ᾰ̔λῐσθήσονται
	optative	ᾰ̔λῐσθησοίμην	ᾰ̔λῐσθήσοιο	ᾰ̔λῐσθήσοιτο	ᾰ̔λῐσθήσοισθον	ᾰ̔λῐσθησοίσθην	ᾰ̔λῐσθησοίμεθᾰ	ᾰ̔λῐσθήσοισθε	ᾰ̔λῐσθήσοιντο
							passive
infinitive							ᾰ̔λῐσθήσεσθαι
participle	m						ᾰ̔λῐσθησόμενος
	f						ᾰ̔λῐσθησομένη
	n						ᾰ̔λῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἥλῐζον, ἡλῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥλῐζον	ἥλῐζες	ἥλῐζε(ν)	ἡλῐ́ζετον	ἡλῐζέτην	ἡλῐ́ζομεν	ἡλῐ́ζετε	ἥλῐζον
middle/ passive	indicative	ἡλῐζόμην	ἡλῐ́ζου	ἡλῐ́ζετο	ἡλῐ́ζεσθον	ἡλῐζέσθην	ἡλῐζόμεθᾰ	ἡλῐ́ζεσθε	ἡλῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἥλῐσᾰ, ἡλῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥλῐσᾰ	ἥλῐσᾰς	ἥλῐσε(ν)	ἡλῐ́σᾰτον	ἡλῐσᾰ́την	ἡλῐ́σᾰμεν	ἡλῐ́σᾰτε	ἥλῐσᾰν
	subjunctive	ᾰ̔λῐ́σω	ᾰ̔λῐ́σῃς	ᾰ̔λῐ́σῃ	ᾰ̔λῐ́σητον	ᾰ̔λῐ́σητον	ᾰ̔λῐ́σωμεν	ᾰ̔λῐ́σητε	ᾰ̔λῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔λῐ́σαιμῐ	ᾰ̔λῐ́σειᾰς, ᾰ̔λῐ́σαις	ᾰ̔λῐ́σειε(ν), ᾰ̔λῐ́σαι	ᾰ̔λῐ́σαιτον	ᾰ̔λῐσαίτην	ᾰ̔λῐ́σαιμεν	ᾰ̔λῐ́σαιτε	ᾰ̔λῐ́σειᾰν, ᾰ̔λῐ́σαιεν
	imperative		ᾰ̔́λῐσον	ᾰ̔λῐσᾰ́τω	ᾰ̔λῐ́σᾰτον	ᾰ̔λῐσᾰ́των		ᾰ̔λῐ́σᾰτε	ᾰ̔λῐσᾰ́ντων
passive	indicative	ἡλῐ́σθην	ἡλῐ́σθης	ἡλῐ́σθη	ἡλῐ́σθητον	ἡλῐσθήτην	ἡλῐ́σθημεν	ἡλῐ́σθητε	ἡλῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̔λῐσθῶ	ᾰ̔λῐσθῇς	ᾰ̔λῐσθῇ	ᾰ̔λῐσθῆτον	ᾰ̔λῐσθῆτον	ᾰ̔λῐσθῶμεν	ᾰ̔λῐσθῆτε	ᾰ̔λῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔λῐσθείην	ᾰ̔λῐσθείης	ᾰ̔λῐσθείη	ᾰ̔λῐσθεῖτον, ᾰ̔λῐσθείητον	ᾰ̔λῐσθείτην, ᾰ̔λῐσθειήτην	ᾰ̔λῐσθεῖμεν, ᾰ̔λῐσθείημεν	ᾰ̔λῐσθεῖτε, ᾰ̔λῐσθείητε	ᾰ̔λῐσθεῖεν, ᾰ̔λῐσθείησᾰν
	imperative		ᾰ̔λῐ́σθητῐ	ᾰ̔λῐσθήτω	ᾰ̔λῐ́σθητον	ᾰ̔λῐσθήτων		ᾰ̔λῐ́σθητε	ᾰ̔λῐσθέντων
		active					passive
infinitive		ᾰ̔λῐ́σαι					ᾰ̔λῐσθῆναι
participle	m	ᾰ̔λῐ́σᾱς					ᾰ̔λῐσθείς
	f	ᾰ̔λῐ́σᾱσᾰ					ᾰ̔λῐσθεῖσᾰ
	n	ᾰ̔λῐ́σᾰν					ᾰ̔λῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ἁλίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἁλίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἁλίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἁλίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G233 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible