ἐλέου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.lé.uː/ → /eˈle.u/ → /eˈle.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.lé.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈle.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈle.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈle.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈle.u/

Noun

ἐλέου • (eléou)

1. genitive singular of ἔλεος (éleos)