ἐοικώς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.oi̯.kɔ̌ːs/ → /e.yˈkos/ → /e.iˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.oi̯.kɔ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.yˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.yˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.yˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.iˈkos/

Participle

ἐοικώς • (eoikṓs) m (feminine ἐοικυῖᾰ, neuter ἐοικός); first/third declension

1. Epic form of εἰκώς (eikṓs)

Declension

First and third declension of ἐοικώς; ἐοικυῖᾰ; ἐοικός (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐοικώς eoikṓs	ἐοικυῖᾰ eoikuîa	ἐοικός eoikós		ἐοικότε eoikóte	ἐοικυίᾱ eoikuíā	ἐοικότε eoikóte		ἐοικότες eoikótes	ἐοικυῖαι eoikuîai	ἐοικότᾰ eoikóta
Genitive		ἐοικότος eoikótos	ἐοικυίᾱς eoikuíās	ἐοικότος eoikótos		ἐοικότοιν eoikótoin	ἐοικυίαιν eoikuíain	ἐοικότοιν eoikótoin		ἐοικότων eoikótōn	ἐοικυιῶν eoikuiôn	ἐοικότων eoikótōn
Dative		ἐοικότῐ eoikóti	ἐοικυίᾳ eoikuíāi	ἐοικότῐ eoikóti		ἐοικότοιν eoikótoin	ἐοικυίαιν eoikuíain	ἐοικότοιν eoikótoin		ἐοικόσῐ / ἐοικόσῐν eoikósi(n)	ἐοικυίαις eoikuíais	ἐοικόσῐ / ἐοικόσῐν eoikósi(n)
Accusative		ἐοικότᾰ eoikóta	ἐοικυῖᾰν eoikuîan	ἐοικός eoikós		ἐοικότε eoikóte	ἐοικυίᾱ eoikuíā	ἐοικότε eoikóte		ἐοικότᾰς eoikótas	ἐοικυίᾱς eoikuíās	ἐοικότᾰ eoikóta
Vocative		ἐοικώς eoikṓs	ἐοικυῖᾰ eoikuîa	ἐοικός eoikós		ἐοικότε eoikóte	ἐοικυίᾱ eoikuíā	ἐοικότε eoikóte		ἐοικότες eoikótes	ἐοικυῖαι eoikuîai	ἐοικότᾰ eoikóta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐοικότως eoikótōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.