ἐρρίνου

See also: έρρινου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /erˈri.nu/ → /eˈri.nu/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /erˈri.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /erˈri.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /erˈri.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈri.nu/

Noun

ἐρρῑ́νου • (errhī́nou) n

1. genitive singular of ἔρρῑνον (érrhīnon)