ἑξηκοστός

See also: εξηκοστός

Ancient Greek

Ancient Greek ordinal numbers

<  νθʹ	ξʹ	ξαʹ  >
Cardinal : ἑξήκοντα (hexḗkonta)     Ordinal : ἑξηκοστός (hexēkostós)     Adverbial : ἑξηκοντάκις (hexēkontákis)

Alternative forms

• ἐξήκοιστος (exḗkoistos) — Aeolic

Etymology

From ἑξήκοντα (hexḗkonta, “sixty”) +‎ -τος (-tos, adjectival suffix)

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hek.sɛː.kos.tós/ → /ek.si.kosˈtos/ → /ek.si.kosˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hek.sɛː.kos.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ek.se̝.kosˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.si.kosˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.si.kosˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.si.kosˈtos/

Adjective

ἑξηκοστός • (hexēkostós) m (feminine ἑξηκοστή, neuter ἑξηκοστόν); first/second declension

1. sixtieth
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.126

Declension

First and second declension of ἑξηκοστός; ἑξηκοστή; ἑξηκοστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἑξηκοστός hexēkostós	ἑξηκοστή hexēkostḗ	ἑξηκοστόν hexēkostón		ἑξηκοστώ hexēkostṓ	ἑξηκοστᾱ́ hexēkostā́	ἑξηκοστώ hexēkostṓ		ἑξηκοστοί hexēkostoí	ἑξηκοσταί hexēkostaí	ἑξηκοστᾰ́ hexēkostá
Genitive		ἑξηκοστοῦ hexēkostoû	ἑξηκοστῆς hexēkostês	ἑξηκοστοῦ hexēkostoû		ἑξηκοστοῖν hexēkostoîn	ἑξηκοσταῖν hexēkostaîn	ἑξηκοστοῖν hexēkostoîn		ἑξηκοστῶν hexēkostôn	ἑξηκοστῶν hexēkostôn	ἑξηκοστῶν hexēkostôn
Dative		ἑξηκοστῷ hexēkostôi	ἑξηκοστῇ hexēkostêi	ἑξηκοστῷ hexēkostôi		ἑξηκοστοῖν hexēkostoîn	ἑξηκοσταῖν hexēkostaîn	ἑξηκοστοῖν hexēkostoîn		ἑξηκοστοῖς hexēkostoîs	ἑξηκοσταῖς hexēkostaîs	ἑξηκοστοῖς hexēkostoîs
Accusative		ἑξηκοστόν hexēkostón	ἑξηκοστήν hexēkostḗn	ἑξηκοστόν hexēkostón		ἑξηκοστώ hexēkostṓ	ἑξηκοστᾱ́ hexēkostā́	ἑξηκοστώ hexēkostṓ		ἑξηκοστούς hexēkostoús	ἑξηκοστᾱ́ς hexēkostā́s	ἑξηκοστᾰ́ hexēkostá
Vocative		ἑξηκοστέ hexēkosté	ἑξηκοστή hexēkostḗ	ἑξηκοστόν hexēkostón		ἑξηκοστώ hexēkostṓ	ἑξηκοστᾱ́ hexēkostā́	ἑξηκοστώ hexēkostṓ		ἑξηκοστοί hexēkostoí	ἑξηκοσταί hexēkostaí	ἑξηκοστᾰ́ hexēkostá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἑξηκοστῶς hexēkostôs				ἑξηκοστότερος hexēkostóteros				ἑξηκοστότᾰτος hexēkostótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἑξηκοσταῖος (hexēkostaîos)
• ἑξηκοστέννατος (hexēkosténnatos)
• ἑξηκοστή (hexēkostḗ)
• ἑξηκοστοδεύτερος (hexēkostodeúteros)
• ἑξηκοστόεκτον (hexēkostóekton)
• ἑξηκοστόν (hexēkostón)
• ἑξηκοστόπεμπτος (hexēkostópemptos)
• ἑξηκοστοτέταρτος (hexēkostotétartos)
• ἑξηκοστότριτος (hexēkostótritos)
• τόκοι ἑξηκοστοί ἐφ' ἕτη δέκα (tókoi hexēkostoí eph' hétē déka)

Descendants

• Greek: εξηκοστός (exikostós)

References

• “ἑξηκοστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἑξηκοστός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἑξηκοστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette