ἠνορέῃ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.no.ré.ɛːi̯/ → /i.noˈre.i/ → /i.noˈre.i/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.no.ré.ɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.noˈre.e̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.noˈre.i/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.noˈre.i/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.noˈre.i/

Noun

ἠνορέῃ • (ēnoréēi)

1. dative singular of ἠνορέη (ēnoréē)