ἠξιωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːk.si.ɔː.mé.nos/ → /ik.si.oˈme.nos/ → /ik.si.oˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːk.si.ɔː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝k.si.oˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/

Participle

ἠξῐωμένος • (ēxiōménos) m (feminine ἠξῐωμένη, neuter ἠξῐωμένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of ᾰ̓ξῐόω (axióō)

Declension

First and second declension of ἠξῐωμένος; ἠξῐωμένη; ἠξῐωμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἠξῐωμένος ēxiōménos	ἠξῐωμένη ēxiōménē	ἠξῐωμένον ēxiōménon		ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō		ἠξῐωμένοι ēxiōménoi	ἠξῐωμέναι ēxiōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Genitive		ἠξῐωμένου ēxiōménou	ἠξῐωμένης ēxiōménēs	ἠξῐωμένου ēxiōménou		ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxiōménain	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin		ἠξῐωμένων ēxiōménōn	ἠξῐωμένων ēxiōménōn	ἠξῐωμένων ēxiōménōn
Dative		ἠξῐωμένῳ ēxiōménōi	ἠξῐωμένῃ ēxiōménēi	ἠξῐωμένῳ ēxiōménōi		ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxiōménain	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin		ἠξῐωμένοις ēxiōménois	ἠξῐωμέναις ēxiōménais	ἠξῐωμένοις ēxiōménois
Accusative		ἠξῐωμένον ēxiōménon	ἠξῐωμένην ēxiōménēn	ἠξῐωμένον ēxiōménon		ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō		ἠξῐωμένους ēxiōménous	ἠξῐωμένᾱς ēxiōménās	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Vocative		ἠξῐωμένε ēxiōméne	ἠξῐωμένη ēxiōménē	ἠξῐωμένον ēxiōménon		ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō		ἠξῐωμένοι ēxiōménoi	ἠξῐωμέναι ēxiōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἠξῐωμένως ēxiōménōs				ἠξῐωμενώτερος ēxiōmenṓteros				ἠξῐωμενώτᾰτος ēxiōmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.