Ἡροφίλου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.ro.pʰí.luː/ → /i.roˈɸi.lu/ → /i.roˈfi.lu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.ro.pʰí.luː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.roˈpʰi.lu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.roˈɸi.lu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.roˈfi.lu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.roˈfi.lu/

Proper noun

Ἡροφίλου • (Hērophílou) m

1. genitive singular of Ἡρόφιλος (Hēróphilos)