ἰσημερινός

Ancient Greek

Etymology

From ἰσο- (iso-, “equal”) +‎ ἡμερινός (hēmerinós, “of day”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.sɛː.me.ri.nós/ → /i.si.me.riˈnos/ → /i.si.me.riˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.sɛː.me.ri.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.se̝.me.riˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.si.me.riˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.si.me.riˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.si.me.riˈnos/

Adjective

ῐ̓σημερῐνός • (isēmerinós) m (feminine ῐ̓σημερῐνή, neuter ῐ̓σημερῐνόν); first/second declension

1. (astronomy) equinoctial

Inflection

First and second declension of ἰσημερῐνός; ἰσημερῐνή; ἰσημερῐνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἰσημερῐνός isēmerinós	ἰσημερῐνή isēmerinḗ	ἰσημερῐνόν isēmerinón		ἰσημερῐνώ isēmerinṓ	ἰσημερῐνᾱ́ isēmerinā́	ἰσημερῐνώ isēmerinṓ		ἰσημερῐνοί isēmerinoí	ἰσημερῐναί isēmerinaí	ἰσημερῐνᾰ́ isēmeriná
Genitive		ἰσημερῐνοῦ isēmerinoû	ἰσημερῐνῆς isēmerinês	ἰσημερῐνοῦ isēmerinoû		ἰσημερῐνοῖν isēmerinoîn	ἰσημερῐναῖν isēmerinaîn	ἰσημερῐνοῖν isēmerinoîn		ἰσημερῐνῶν isēmerinôn	ἰσημερῐνῶν isēmerinôn	ἰσημερῐνῶν isēmerinôn
Dative		ἰσημερῐνῷ isēmerinôi	ἰσημερῐνῇ isēmerinêi	ἰσημερῐνῷ isēmerinôi		ἰσημερῐνοῖν isēmerinoîn	ἰσημερῐναῖν isēmerinaîn	ἰσημερῐνοῖν isēmerinoîn		ἰσημερῐνοῖς isēmerinoîs	ἰσημερῐναῖς isēmerinaîs	ἰσημερῐνοῖς isēmerinoîs
Accusative		ἰσημερῐνόν isēmerinón	ἰσημερῐνήν isēmerinḗn	ἰσημερῐνόν isēmerinón		ἰσημερῐνώ isēmerinṓ	ἰσημερῐνᾱ́ isēmerinā́	ἰσημερῐνώ isēmerinṓ		ἰσημερῐνούς isēmerinoús	ἰσημερῐνᾱ́ς isēmerinā́s	ἰσημερῐνᾰ́ isēmeriná
Vocative		ἰσημερῐνέ isēmeriné	ἰσημερῐνή isēmerinḗ	ἰσημερῐνόν isēmerinón		ἰσημερῐνώ isēmerinṓ	ἰσημερῐνᾱ́ isēmerinā́	ἰσημερῐνώ isēmerinṓ		ἰσημερῐνοί isēmerinoí	ἰσημερῐναί isēmerinaí	ἰσημερῐνᾰ́ isēmeriná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἰσημερῐνῶς isēmerinôs				ἰσημερῐνώτερος isēmerinṓteros				ἰσημερῐνώτᾰτος isēmerinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἰσημερινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἰσημερινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἰσημερινός - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.