ὀνόχειλος

Ancient Greek

Alternative forms

• ὀνοχειλές (onokheilés)

Etymology

From ὄνος (ónos, “donkey”) +‎ χεῖλος (kheîlos, “lip”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.nó.kʰeː.los/ → /oˈno.çi.los/ → /oˈno.çi.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.nó.kʰeː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈno.kʰi.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈno.çi.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈno.çi.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈno.çi.los/

Noun

ὀνόχειλος • (onókheilos) f (genitive ὀνοχείλου); second declension

1. Cretan bugloss (Echium parviflorum)

Inflection

Second declension of ἡ ὀνόχειλος; τῆς ὀνοχείλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὀνόχειλος hē onókheilos	τὼ ὀνοχείλω tṑ onokheílō	αἱ ὀνόχειλοι hai onókheiloi
Genitive	τῆς ὀνοχείλου tês onokheílou	τοῖν ὀνοχείλοιν toîn onokheíloin	τῶν ὀνοχείλων tôn onokheílōn
Dative	τῇ ὀνοχείλῳ têi onokheílōi	τοῖν ὀνοχείλοιν toîn onokheíloin	ταῖς ὀνοχείλοις taîs onokheílois
Accusative	τὴν ὀνόχειλον tḕn onókheilon	τὼ ὀνοχείλω tṑ onokheílō	τᾱ̀ς ὀνοχείλους tā̀s onokheílous
Vocative	ὀνόχειλε onókheile	ὀνοχείλω onokheílō	ὀνόχειλοι onókheiloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀνόχειλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀνόχειλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette