ὀργιλότητος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /or.ɡi.ló.tɛː.tos/ → /or.ʝiˈlo.ti.tos/ → /or.ʝiˈlo.ti.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.ɡi.ló.tɛː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /or.ɡiˈlo.te̝.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /or.ʝiˈlo.ti.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /or.ʝiˈlo.ti.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /or.ʝiˈlo.ti.tos/

Noun

ὀργῐλότητος • (orgilótētos)

1. genitive singular of ὀργῐλότης (orgilótēs)