ὀρινόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.riː.nó.me.nos/ → /o.riˈno.me.nos/ → /o.riˈno.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.riː.nó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.riˈno.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.riˈno.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.riˈno.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.riˈno.me.nos/

Participle

ὀρῑνόμενος • (orīnómenos) m (feminine ὀρῑνομένη, neuter ὀρῑνόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ὀρῑ́νω (orī́nō)

Declension

First and second declension of ὀρῑνόμενος; ὀρῑνομένη; ὀρῑνόμενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρῑνόμενος orīnómenos	ὀρῑνομένη orīnoménē	ὀρῑνόμενον orīnómenon		ὀρῑνομένω orīnoménō	ὀρῑνομένᾱ orīnoménā	ὀρῑνομένω orīnoménō		ὀρῑνόμενοι orīnómenoi	ὀρῑνόμεναι orīnómenai	ὀρῑνόμενᾰ orīnómena
Genitive		ὀρῑνομένου / ὀρῑνομενοῖο / ὀρῑνομένοιο / ὀρῑνομενόο / ὀρῑνομένοο orīnoménou / orīnomenoîo / orīnoménoio / orīnomenóo / orīnoménoo	ὀρῑνομένης orīnoménēs	ὀρῑνομένου / ὀρῑνομενοῖο / ὀρῑνομένοιο / ὀρῑνομενόο / ὀρῑνομένοο orīnoménou / orīnomenoîo / orīnoménoio / orīnomenóo / orīnoménoo		ὀρῑνομένοιῐν orīnoménoiin	ὀρῑνομέναιν / ὀρῑνομέναιῐν / ὀρῑνομένῃῐν orīnoménai(i)n / orīnoménēiin	ὀρῑνομένοιῐν orīnoménoiin		ὀρῑνομένων orīnoménōn	ὀρῑνομενᾱ́ων / ὀρῑνομενέ͜ων / ὀρῑνομενῶν orīnomenā́ōn / orīnomené͜ōn / orīnomenôn	ὀρῑνομένων orīnoménōn
Dative		ὀρῑνομένῳ orīnoménōi	ὀρῑνομένῃ orīnoménēi	ὀρῑνομένῳ orīnoménōi		ὀρῑνομένοιῐν orīnoménoiin	ὀρῑνομέναιν / ὀρῑνομέναιῐν / ὀρῑνομένῃῐν orīnoménai(i)n / orīnoménēiin	ὀρῑνομένοιῐν orīnoménoiin		ὀρῑνομένοισῐ / ὀρῑνομένοισῐν / ὀρῑνομένοις orīnoménoisi(n) / orīnoménois	ὀρῑνομένῃσῐ / ὀρῑνομένῃσῐν / ὀρῑνομένῃς / ὀρῑνομέναις orīnoménēisi(n) / orīnoménēis / orīnoménais	ὀρῑνομένοισῐ / ὀρῑνομένοισῐν / ὀρῑνομένοις orīnoménoisi(n) / orīnoménois
Accusative		ὀρῑνόμενον orīnómenon	ὀρῑνομένην orīnoménēn	ὀρῑνόμενον orīnómenon		ὀρῑνομένω orīnoménō	ὀρῑνομένᾱ orīnoménā	ὀρῑνομένω orīnoménō		ὀρῑνομένους orīnoménous	ὀρῑνομένᾱς orīnoménās	ὀρῑνόμενᾰ orīnómena
Vocative		ὀρῑνόμενε orīnómene	ὀρῑνομένη orīnoménē	ὀρῑνόμενον orīnómenon		ὀρῑνομένω orīnoménō	ὀρῑνομένᾱ orīnoménā	ὀρῑνομένω orīnoménō		ὀρῑνόμενοι orīnómenoi	ὀρῑνόμεναι orīnómenai	ὀρῑνόμενᾰ orīnómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρῑνομένως orīnoménōs				ὀρῑνομενώτερος orīnomenṓteros				ὀρῑνομενώτᾰτος orīnomenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.